ஸ்ரீ கிருஷ்ண அமிர்தம் - 2 (பகவத் கீதை உரை)

மனக்குழப்பத்துக்குக் காரணம் கிருஷ்ணனேதானோ!

மொத்தம் 18 அத்தியாயங்களைக் கொண்டது பகவான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் அருளிய பகவத் கீதை. இவற்றில் முதல் அத்தியாயம் என்பது போர்க்கள வர்ணனை, அதற்குப் பிறகு, போருக்கு வந்து விட்டாலும், தான் எதிர்க்க வேண்டியவர்கள் தன் உடன் பிறப்புகளே, உறவுகளே, தன் குருமார்களே என்றெல்லாம் உணர்ந்து மதி மயங்கும் அர்ஜுனனின் கேள்விக் கணைகள் ஆகியவற்றைக் கொண்டது.  

அந்த மயக்கத்தை, வலிமை குன்றிய தன் மனதைப் பலவாறாக வெளியிடுகிறான் அர்ஜுனன். தனக்கு நண்பனாக, ஆசானாகத் திகழ்ந்த கிருஷ்ணன், இப்போது தனக்கு சாரதியாகவும் பொறுப்பேற்றுத் தன்னைத் தாழ்த்திக் கொண்டிருக்கிறான்!ஆனால், அவனை வெறும் சாரதியாக அர்ஜுனனால் நினைக்க முடியவில்லை. தன் தேரை இந்தப் போர்க்களத்தில் எப்படி சாதுர்யமாக செலுத்தி, தன் வெற்றிக்கு அவன் முயற்சிக்கப் போகிறானோ, அதேபோல தனக்கு அவ்வப்போது தோன்றக்கூடிய போர் உத்தி சந்தேகங்களுக்கும் நல்ல, சரியான தீர்வை அளிக்கப் போகிறவனும் கிருஷ்ணன்தான் என்றும் தீர்மானித்திருந்தான் அர்ஜுனன்.

ஆனால், போரிடவே வேண்டாம் என்று தான் முற்றிலுமாகப் பின்வாங்கும் சூழ்நிலை உருவாகும் என்று அவனே எதிர்பார்த்திருக்க மாட்டான். அதனால் இந்த மனோநிலைக்கு ஆட்பட்ட அவன், பலவாறாக கிருஷ்ணனிடம் கேள்விகள் கேட்கிறான். இந்தக் கேள்விகளே இந்த முதல் அத்தியாயத்தின் பிரதான அம்சங்களாகும்! இந்த முதல் அத்தியாயம் ‘அர்ஜுன விஷாதயோகம் என்ற தலைப்பில் வழங்கப்படுகிறது.

அவன் கிருஷ்ணனைக் கேள்விகள் கேட்கு முன்பாக திருதராஷ்டிரன் - சஞ்சயன் உரையாடல் முதல் 20 ஸ்லோகங்களாக அமைந்திருக்கின்றன:-  
தர்மக்ஷேத்ரே குருக்ஷேத்ரே ஸமவேதா யுயுத்ஸவ
மாமகா பாண்டவாஸ்சைவ கிமகுர்வத ஸஞ்சய (1:1)
த்ருஷ்ட்வா து பாண்டவானீகம் வ்யூடம் துர்யோதனஸ்ததா
ஆசார்யமுபஸங்கம்ய ராஜா வசனமப்ரவீத் (1:2)
பச்யைதாம் பாண்டுபுத்ராணாமாசார்ய மஹதீம் சமூம்
வ்யூடாம் த்ருபதபுத்ரேண தவ சிஷ்யேண தீமதா (1:3)

அத்ர சூரா மஹேஷ்வாஸா பிமார்ஜுனஸமா யுதி
யுயுதானோ விராடஸ்ச த்ருபதஸ்ச மஹாரத (1:4)
த்ருஷ்டகேதுஸ்சேகிதான: காசிராஜஸ்ச வீர்யவான்
புருஜித் குந்திபோஜஸ்ச சைப்யஸ்ச நரபுங்கவ: (1:5)
யுதாமன்யுஸ்ச விக்ராந்த உத்தமௌஜாஸ்ச வீர்யவான்
ஸௌபத்ரோ த்ரௌபதேயாஸ்ச ஸர்வ ஏவ மஹாரதா (1:6)

அஸ்மாகம் து வசிஷ்டா யே தாந்நிபோத த்விஜோத்தம
நாயகா மம ஸைன்யஸ்ய ஸம்ஞார்த்தம் தான் ப்ரவீமி தே (1:7)
பவான் பீஷ்மஸ்ச கர்ணஸ்ச க்ருபஸ்ச ஸமிதிஞ்ஜய
அச்வத்தாமா விகர்ணஸ்ச ஸௌமத்த்திர்ஜயத்ரத (1:8)

அன்யே ச பஹவ: சூரா மதர்த்தே த்யக்த்ஜீவிதா
நானாசஸ்த்ரப்ரஹரணா: ஸர்வே யுத்தவிசாரதா (1:9)
அபர்யாப்தம் ததஸ்மாகம் பலம் பீஷ்மாபிரக்ஷிதம்
பர்யாப்தம் த்விதமேதேஷாம் பலம் பீமாபிரக்ஷிதம் (1:10)
அயனேஷு ச ஸர்வேஷு யதாபாகமவஸ்திதா
பீஷ்மமேவாபிரக்ஷந்து பவந்த ஸர்வ ஏவ ஹி (1:11)

தஸ்ய ஸஞ்சனயன் ஹர்ஷம் குருவ்ருத்த: பிதாமஹ:
ஸிம்ஹநாதம்விநத்யோச்சை: சங்கம் தத்மௌ ப்ரதாபவான் (1:12)
தத: சங்காஸ்ச பேர்யஸ்ச பணவானககோமுகா
ஸஹஸைவாப்யஹன்யந்த ஸ சப்தஸ்துமுலோபவத் (1:13)

தத: ச்வேதைர்ஹயைர்யுக்தே மஹதி ஸ்யந்தனே ஸ்திதௌ
மாதவ: பாண்டவஸ்சைவ திவ்யௌ சங்கௌ ப்ரதத்மது (1:14)
பாஞ்சஜன்யம் ஹ்ருஷீகேசோ தேவத்த்தம் தனஞ்ஜய
பௌண்ட்ரம் தத்மௌ மஹாசங்கம் பீமகர்மா வ்ருகோதர (1:15)

அனந்தவிஜயம் ராஜா குந்தீபுத்ரோ யுதிஷ்டிர
நகுல ஸஹதேவஸ்ச ஸுகோஷமணிபுஷ்பகௌ (1:16)
காச்யஸ்ச பரமேஷ்வாஸ சிகண்டீ ச மஹாரத
த்ருஷ்ட்த்யும்னோ விராடஸ்ச ஸாத்யகிஸ்சாபராஜித (1:17)

த்ருபதோ த்ரௌபதேயாஸ்ச ஸர்வச: ப்ருதிவீபதே
சௌபத்ரஸ்ச மஹாபாஜு சங்கான் தத்மு: ப்ருதக் ப்ருதக் (1:18)
ஸ கோஷோ தார்தராஷ்ட்ராணாம் ஹ்ருதயானி வ்யதாரயத்
நபஸ்ச ப்ருதிவீம் சைவ துமுலோ வ்யனுநாதயன் (1:19)

அத வ்யவஸ்திதான் த்ருஷ்ட்வா தார்தராஷ்ட்ரான் கபித்வஜ
ப்ரவ்ருத்தே சஸ்த்ரஸம்பாதே தனுருத்யம்ய பாண்டவ
ஹ்ருஷீகேசம் த்தா வாக்யமிதமாஹ மஹீபதே (1:20)

- குருக்ஷேத்திரப் போர் அறிவிக்கப்பட்ட பிறகு பெரிதும் கலவரமடைந்தான் திருதராஷ்டிரன். தன் பிள்ளைகளான கௌரவர்கள் வெற்றி பெற வேண்டுமே என்ற எதிர்பார்ப்பினால், போர்க்களத்தில் என்ன நடக்கிறது என்பதை அறிந்துகொள்ளும் ஆவலும் மிகுந்தது. இங்கிருந்தபடியே தொலைதூரத்துப் போர்க்கள நிகழ்ச்சிகளைக் கண்டுகொள்ளும் (தற்காலத்திய சாடிலைட் போன்ற) ஆற்றல் மிகுந்த சஞ்சயனிடம் கேட்டு, அவன் விவரிக்க, விவரிக்க, பார்வையற்ற  அவன் விவரம் தெரிந்துகொண்டான்.

மேலே படித்த அந்த  ஸ்லோக உரையாடலின் பொதுவான உரைத் தொகுப்பு இதுதான்: குருக்ஷேத்திரப் போர் தொடங்கியது.கௌரவ சேனை, மிகப் பெரியதொரு கடல்போலத் திரண்டிருந்தது. பீஷ்மரின் வழி நடத்துதலில் மிகுந்த உற்சாகத்துடன் கௌரவர்கள் பீடு நடை போட்டபடி சென்றார்கள். பீஷ்மர், கர்ணன், க்ருபாச்சாரியார், அஸ்வத்தாமன், விகர்ணன், கோமதத்தனுடைய மகனான பூரிச்ரவஸ் என்று வீர, தீர பராக்கிரமம் கொண்ட பலரும் அவர்களுக்குப் பின்னால் தத்தமது நெடிய சேனைகளுடன் அணிவகுத்து நின்றனர்.

பாண்டவர் பிரிவில், பஞ்சபாண்டவர் தவிர, காசிராஜன், தேரோட்டுவதில் வல்லவனான சிகண்டி, த்ருஷ்டத்யும்னன், விராட தேசத்து அரசனான ஸாத்யகி, துருபதன், திரௌபதியின் பிள்ளைகள், சுபத்திரை-அர்ஜுனனின் மகனான அபிமன்யு மற்றும் எல்லோருக்கும் மேலாக கிருஷ்ணன் ஆகியோர் அணிவகுத்திருந்தனர்.போர்த் துவக்கத்திற்கு அடையாளமாக கௌரவர்கள் பகுதியிலிருந்து குரு வம்சத்தில் பெரியவரும், பாட்டனாருமான
பீஷ்மர், வீர கோஷமிட்டு தன் சங்கை ஊதினார். அதனை வெற்றிச் சங்கொலியாகவே பாவித்து மகிழ்ந்தான் துரியோதனன். ஆனால், அது வெற்றுச் சங்கொலியாகப் போவதை அவன் மட்டுமல்ல, யாருமே உணரவில்லை.

அவருடைய சங்கொலிக்குப் பிறகு பிற சங்குகளும், பேரிகைகளும் பேராரவாரம் செய்தன. எழுச்சியூட்டும் வகையில் தம்பட்டங்களும், பறைகளும் ஒலிக்க கொம்புகள் முழங்கின.இந்த ஆரவாரம் ஓரளவு குறைந்தபோது எதிர் அணியில் பளீர் என்று சூரிய ஒளி தோன்றியது.வெள்ளைக் குதிரைகள் பூட்டப்பட்ட, கண்களைப் பறிக்கும் ஒளியுடன் கூடிய ரதத்தை கண்ணன் ஓட்டி வர, அர்ஜுனன் அதன்மீது கம்பீரமாக நின்றிருந்தான்.

தாங்களும் போருக்குத் தயாராக இருப்பதை அறிவிக்க கண்ணன் தன்னிடம் இருந்த பாஞ்சஜன்யம் என்ற சங்கையும், அர்ஜுனன் தேவதத்தம் என்ற சங்கையும் ஊதினார்கள். பராக்கிரமசாலியான பீமன் ஊதிய பௌண்டிரம் என்ற சங்கின் ஒலி உலகையே கிடுகிடுக்க வைத்தது. இதைத் தொடர்ந்து, வில்வீச்சில் வல்லவனான காசிராஜன், சிகண்டி, த்ருஷ்டத்யும்னன், விராட தேசத்து அரசனான தோல்வியே காணாத சாத்யகி, துருபதன், இவர்களோடு திரௌபதியின் பிள்ளைகள், சுபத்திரையின் மகன் அபிமன்யு ஆகியோரும் தனித்தனியே தத்தமது சங்குகளை ஊதி போருக்குத் தாமும் தயாராக இருப்பதைத் தெரிவித்தார்கள்.

எல்லாவற்றிற்கும் உயர் சிறப்பாக, அர்ஜுனனின் தேரின் மீது ஆஞ்சநேயர் கொடி பறந்தது. ராமாவதாரத்திற்குப் பிறகு,  அப்பெருமாளின் பிற அவதாரங்களின்போதும் கூட அவரைப் பிரியாத வரம் வேண்டிய சிரஞ்சீவி அனுமனின் ஆசை கிருஷ்ணாவதாரத்திலும் இந்தவகையில் பூர்த்தி செய்யப்பட்டது.

போர்க்களம் பரபரப்படைந்த சமயத்தில் அர்ஜுனனுக்கு ஓர் எண்ணம். தான் யாருடனெல்லாம் போரிட வேண்டியிருக்குமோ அவர்களையெல்லாம் பார்க்க வேண்டும் என்று அவன் ஆசைப்பட்டான். நயவஞ்சகமாகத் தங்களை ஏமாற்றிப் பறித்துக் கொண்ட சொத்துகளை போரிட்டுதான் மீட்டுக் கொள்ள வேண்டும் என்ற அவல நிலைக்குத் தங்களை உட்படுத்திய கௌரவர்களைப் பூண்டோடு அழித்துவிட வேண்டும் என்ற வேட்கைத் துடிப்பு
மிகுந்தவனாக இருந்தான் அர்ஜுனன்.