எங்கும் எதிலும் பரந்தாமனே!

ஸ்ரீ கிருஷ்ண அமுதம் - 24 (பகவத் கீதை உரை)

ஒரு பக்திமான், தான் வசிக்கும் பகுதியிலேயே விபசார தொழில் செய்யும் ஒரு பெண்ணிடம் கோபித்துக்கொண்டார். ‘நீ அதர்ம காரியத்தில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருக்கிறாய். நீ செய்யும் பாவச் செயல்களால் உனக்கு நரகம்தான் விதிக்கப்படும். இனியாவது இத்தொழிலை விட்டுவிடு. உனக்கு நற்பேறு கிடைக்கும்' என்று கடிந்து அறிவுறுத்தினார்.

‘ஆனால் எனக்கு இந்தத் தொழிலை விட்டால் வேறு ஒன்றும் தெரியாதே. அப்படியே நான் வேறு தொழிலை மேற்கொள்ள விரும்பினாலும் அதை எனக்கு யார் தருவார்? என்னைப்பற்றித் தெரிந்த யாரும் என்னை அனுபவிக்கத்தான் ஆசைப்படுவாரே தவிர, நான் திருந்தி வாழும் வகையில், சமுதாயம் அங்கீகரிக்கும் ஏதேனும் ஒரு வேலையை அளிக்க முன்வருவாரா?’ என்று அழுதபடி கேட்டாள்.அவரோ, ‘அதெல்லாம் எனக்குத் தெரியாது. நீ இந்தத் தொழிலை விடத்தான் வேண்டும்,’ என்று அறுதியிட்டுக் கூறினார்.

அவளால் அதை ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை. தன்னுடைய பசியைத் தீர்த்துக் கொள்ள, தன் உடலை பிறர் பசிதீர, அவள் அர்ப்பணிக்க வேண்டியிருந்தது. ஆகவே வேறு வழியின்றி அந்தத் தொழிலைத் தொடர்ந்தாள். ஆனால், கூடவே தான் செய்யும் தவறை மன்னிக்கும்படி இறைவனிடம் மன்றாடி வேண்டிக் கொண்டாள். தான் எவ்வளவு அறிவுறுத்தியும் அவள் தன் போக்கிலேயே போவதைக் கண்டு வெகுண்டார் பக்திமான். அவள் இன்னும் எத்தனை பேரைப் பாவியாக்குகிறாள் என்று கணக்கெடுக்கத் தொடங்கினார். சில நாட்களிலேயே அது பத்து, இருபது, ஐம்பது, நூறு என்றானதும் அவர் கடுங்கோபம் கொண்டார்.

வேகமாக அவளுடைய வீட்டிற்குச் சென்றார். ‘நான் எவ்வளவு சொல்லியும் நீ திருந்துவதாக இல்லை. இதோ பார், எத்தனை பேரை நீ பாவியாக்கியிருக்கிறாய்' என்று சொல்லித் தன் கணக்கைக் காட்டினார். அவளோ, ‘என்னை மன்னித்து விடுங்கள். எனக்கு வேறு வழி தெரியவில்லை. ஆனாலும் நான் தினந்தோறும், ஒவ்வொரு மணிதோறும் இறைவனிடம் பாவமன்னிப்பு கேட்டுக் கொண்டுதான் இருக்கிறேன்' என்றாள்.

இருவருடைய வாழ்க்கையும் ஒரே நாளில் முடிவுக்கு வந்தன. மேலுலகத்தில் அந்தப் பெண்ணை சொர்க்கத்துக்கும், பக்திமானை நரகத்துக்குமாக இறைவன் வழிகாட்டினார்.