திரைமொழி என்பது பார்வையாளரின் விருப்பங்களை மட்டுமே ஒட்டுமொத்தமாக சார்ந்து விடாமல் மக்கள் ரசனையின் கண்களை நன்றாகத் திறந்து விடக் கூடியதாக இருந்தால் நல்லது. தமிழ் சினிமாவில் பாரதிராஜா தொடங்கி வைத்த நிஜ கிராமச் சித்திரங்களின் தொடர்ச்சி இன்று என்னவாக இருக்கிறது? கிராம வாழ்வின் ஏனைய பகுதிகள் பேசப்படாமல் சாதீய வீரங்களை ரசிக்கும் கண்ணோட்டத்தைப் பதிவு செய்வதில் சிக்கிக் கொண்டது.

பஞ்சத்தால் அடிபட்டது மாதிரி இருந்த தமிழ் சினிமாவிற்கு இது நல்ல வேளைதான். இப்படியொரு மார்க்கெட் உருவாகும்போது நமது சந்தை மதிப்பு கூடும். இதில் மொழி ஒரு பொருட்டே இல்லை. கலைஞர்களுக்கும், கலைக்கும் மொழி ஒரு தடையாக இருக்க அனுமதிக்கவே கூடாது.

‘‘இதை நாம் தமிழில் கூட செய்யலாம். ஆனால், மாட்டார்கள்...’’ என அதிரடியாக ஆரம்பித்தார் பிரபல விநியோகஸ்தரான திருப்பூர் சுப்பிரமணியன்: ‘‘இங்கே ஹீரோவின் கால்ஷீட்டை மட்டும்தான் வாங்குவார்கள். கதையை அவருக்கு ஏற்றதாக மாற்றுவார்கள். இதுதான் சினிமாவிற்கு அழிவுகாலம்.

இங்கே ஓடின ‘நேர் கொண்ட பார்வை’யும், ‘லயன் கிங்’கும் ஒரே வசூல்தான். ஆனால், முந்தைய படத்துக்கு 70% ஷேர் கொடுத்தோம். ‘லயன் கிங்’கிற்கு 50% ஷேர்தான். இந்த வகையில் பார்த்தால் ‘லயன் கிங்’தான் லாபம்...’’ என்கிறார் விநியோகஸ்தர் திருப்பூர் சுப்பிரமணியன்.

இயக்குநர் ‘மூடர் கூடம்’ நவீன் சொல்வது இன்னொரு விதமாக இருக்கிறது: ‘‘முன்னாடி இங்கே ஹாலிவுட், ஹாங்காங் சினிமாக்களுக்கு மட்டுமே ஆதரவு இருந்தது. ‘பாகுபலி’ ஜப்பானில் கூட பெரிய வரவேற்பு பெற்றது. ரஜினிகாந்த் படத்திற்கு ஜப்பானில் ஆதரவு இருப்பது தெரிந்த விஷயம்.