இலக்கியத்தின் நிகழ்வுகள் திருவிழாக்களிலும் கோயில் கலாசாரத்திலும் கலந்திருக்கின்றன.ஏற்கெனவே நாடகமாக எழுதப்பட்டிருக்கும் புராண நிகழ்வுகள் உண்டு.

அவற்றை நடித்துக்காட்டுவார்கள். ஆனால், ஓர் இலக்கிய உத்தியாக மட்டுமே இருப்பதை இரண்டு நாள் திருவிழாவாக விரித்து நிகத்துவது கன்னிப் பொங்கலிலும் அதற்கு மறுநாளும் சில பெருமாள் கோயில்களில் உண்டு!

இதையும் தாண்டிச் சென்று, கன்னிப் பொங்கலில் இந்த உத்தியை வளர்த்து நிகழ்த்துகிறார்கள். இதனை மட்டையடித் திருவிழா, சேர்த்தித் திருவிழா என்பார்கள்.காதலன் இதர மாதருடன் களித்துவிட்டுத் திரும்புவதாகக் காதலி கோபப்பட்டு, கதவைச் சாத்தித் தாழிட்டுக்கொள்வாள்.

இயன்ற வகையில் இரவெல்லாம் கெஞ்சி, தான் தவறு செய்யவில்லை என்று காதலன் சத்தியம் செய்தபிறகு, கோபம் தணிந்து இருவரும் சேர்ந்துகொள்வார்கள்.

காரைக்கால் அம்மையாரின் அற்புதத் திருவந்தாதியில் இந்த உத்தியை ஒட்டி ஓர் அருமையான சங்கதி. உமையின் ஊடலைத் தணிப்பதற்கு செம்பஞ்சுக் குழம்பால் சிவந்த அவரது பாதத்தில் தலை வைத்துக் கெஞ்சியதால் சிவனுக்குச் சடைமுடி செவ்வானமாகச் சிவந்தது என்பதாக ஒரு பாட்டு.

கன்னிப் பொங்கலான மூன்றாம் நாள், தாயாரிடம் சொல்லிக்கொள்ளாமல் பெருமாள் வெளியே சென்றுவிடுவார். புறப்பாட்டின்போது எப்போதுமே தாயார் சன்னதியின் முன்பு நின்று ஆரத்தி கண்டபிறகுதான் வெளியே செல்வார். அன்று மட்டும் ஆரத்தி இருக்காது.

அரசன் கொலுவில் இருப்பதுபோல் அலங்கரித்துக்கொண்டு, பல்லக்கில் அமர்ந்து ஊர் முழுவதும் சுற்றிவிட்டு, பொழுது சாயும் நேரம் கோயிலுக்குத் திரும்புவார். அதே பல்லக்கில் பெருமாள் அறியாமல் எதிர்ப்புறம் பார்த்து அமர்ந்துகொண்டு சத்யபாமா உளவு பார்த்துக்கொண்டே வருவார்.

இறுதியில், ஆழ்வார்கள் முன்பாகச் சத்தியம் செய்கிறேன் என்று பெருமாள் சொன்னபிறகுதான் தாயாரின் ஊடல் தணியும். தொடர்ந்து முற்றவெளியில் மாலைமாற்று நடந்து இருவருமே தாயார் சன்னதிக்குச் சென்றுவிடுவார்கள். இரவு பத்து மணிக்கு மேலாகி விடும்.

இந்தக் கூடலைத்தான் சேர்த்தி என்பார்கள். நான்காம் நாளான மறுநாள் காலையில் பெருமாளையும் தாயாரையும் ஒரே சிம்மாசனத்தில் தாயார் சன்னதியிலேயே காணலாம். வரும்போது இந்தத் தம்பதியருக்காகப் பாலில் சர்க்கரை, ஏலக்காய், குங்குமப்பூ போட்டுக் காய்ச்சி அன்பர்கள் கையோடு கொண்டுவருவார்கள்.

பெருமாள் தன்னுடைய இருப்பிடத்துக்குச் செல்வதற்குள் மாலை நேரமாகிவிடும். நேரம் போவது தெரியாமல் மாலை வரை பட்டத்து ராணியிடமே இருந்துவிட்டதற்கு பெருமாள் வெட்கப்படுவதாக ஒரு சடங்கு. தனது இடத்துக்குத் திரும்பும்போது யாரும் பார்க்காதபடி வெண் பட்டில் முக்காடு போட்டுக்கொண்டு செல்வார்.

அந்தப் பட்டாடை மஞ்சளும் குங்குமமுமாகக் கறை படிந்திருக்கும். சங்க இலக்கியத்தில் தலைவி ஆசை மிகுதியால் தன் நாணத்தை இழப்பதாக இருக்கும். இங்கே தோற்றும் வென்ற பெருமாள் நாணப்படுமாறு நடந்துவிடும். இலக்கிய உத்தியைச் சங்க இலக்கியம் விட்ட இடத்திலேயே சேர்த்தித் திருவிழா விட்டுவிடாது.

பெருமாளை நாணவைத்து அதை மேலும் வளர்த்துச் செல்லும்.தலைவியின் மானம் காரணமாக அளவுக்குள் நிற்காமல் போகும் ஊடலின் இசைகேட்டை இந்த உத்தி எப்படி வளர்த்திருக்கும்? சேக்கிழாரின் திருநீலகண்ட நாயனார் புராணத்தில் அதனைப் பார்க்கலாம்.

கணவன் தன்னைத் தீண்டக் கூடாது என்று நாயனாரின் மனைவி திருநீலகண்டத்தின் மீது ஆணையிட்டுவிடுகிறார். ஒருவரையொருவர் தீண்டாமலேயே அவர்கள் இளமை முழுதும் கழிந்தது.இன்றும் சில பெருமாள் கோயில்களில் பழமை மாறாமல் இந்த கன்னிப் பொங்கல் கடைப்பிடிக்கப்படுகிறது!