அரசு மேல்நிலைப் பள்ளியின் தலைமையாசிரியராக இருந்து ஓய்வுபெற்றவர் ஜோ பிரகாஷ். தமிழக அரசின் நல்லாசிரியர் விருதும் பெற்றவர். இப்போது இயற்கை விவசாயியாக மிளிர்கிறார்.

அதன்பிறகு என் பேத்தி பிறந்தாள். அவள் வளர்ந்து வர்றப்ப அவளுக்கு தினமும் மட்டி வாழைப்பழம் கொடுத்து வந்தோம். கடையில் வாங்குற அந்தப் பழங்கள் சுவையே இல்லாமல் இருந்துச்சு. செயற்கை முறையில் உருவாக்கப்பட்ட பழங்கள்னு தெரிஞ்சது. சரி, நாமே வாழை மரம் வச்சு ஆரோக்கியமும், சுவையும் நிறைந்த வாழைப்பழங்களை உற்பத்தி பண்ணலாமேனு தோணுச்சு.

செம்மட்டி பழம் மருத்துவ குணம் உள்ளது. சர்க்கரை அவ்வளவா இருக்காது. அதனால, சுகர் உள்ளவங்க இந்தப் பழத்தைச் சாப்பிடலாம். இந்தப் பழத்தை குழந்தைகளுக்கு தேன்ல தடவி கொடுத்தால் நல்லது.  இந்தோனேஷியா வாழை மேலிருந்து கீழாக பெரிசா காய்க்கும். ஆனா, சுவையா இருக்காது.

அதனால,  அலங்காரத்துக்குப் பயன்படுத்தலாம். அப்புறம் என் பொண்ணு சிங்கப்பூர்ல இருந்தாள். அவளைப் பார்க்கப் போனப்ப அங்கிருந்து பிலிப்பைன்ஸ் பிளான்டன்னு ஒரு ரகம் வாங்கிட்டு வந்தேன். இந்த ரகம் அங்க ரெண்டடிதான் வளருது. இங்க வச்சதும் நாலடி உயரம் வந்தது. இப்ப ஒரு குலை தார் அறுத்திருக்கேன். நம்ம ரொபஸ்டா மாதிரியே சுவையிருக்கு...’’ என்கிறவர், இப்போது இன்னொரு பகுதியில் இடம் வாங்கி இந்த வாழை ரகங்களை நட்டு வருகிறார்.  

கன்னியாகுமரி மாவட்டத்தைப் பொறுத்தவரை நாற்பதுக்கும் மேற்பட்ட வெரைட்டி இருந்திருக்கு. இதுல 30 ரகங்கள் என்கிட்ட இருக்கு. இன்னும் உள்ள ரகங்களைத் தேடிட்டு இருக்கேன்.