25 வருடங்களாக முதல் பட இயக்குநர்களுடன் கைகோர்த்து வருபவர்!

கடந்த இருபத்தைந்து வருடங்களாக தமிழ்ச் சினிமாவுக்கு பெரும் பங்களிப்பு செய்தவர் ஒளிப்பதிவாளர் ஆர்.டி.ராஜசேகர்.நூலகம்போல் அலுவலகம் முழுவதும்  பல அடுக்குகளாக புத்தகங்கள். நயன்தாராவின் ‘மண்ணாங்கட்டி’, அருள்நிதி படம் என பிஸி ஷெட்யூலுக்கு மத்தியிலும் புத்தகம் படிக்கிறார்.நாம் சென்றபோது லிங்குசாமியின் ‘பெயரிடப்படாத ஆறு’, பாதி வாசித்த நிலையில் இருந்தது. ஒளிப்பதிவுத்துறை மீதுள்ள சந்தோஷம் முகத்தில் தெறிக்கிறது.

இளம் இயக்குநர்களுடன் பணிபுரியும் அனுபவம் எப்படி உள்ளது?

நான் செய்த பெரும்பாலான படங்கள் முதல் பட இயக்குநர்களுடையதுதான். ஒரு படம் முடிந்தவுடன் நிறைய அழைப்புகள் அவர்களிடம் இருந்து வந்துள்ளன. அப்படி என்னைத் தேடி வருகிற இயக்குநர்களிடம் நோ சொல்வதில்லை.சில நேரங்களில் அவர்களிடம், ‘என்னைத் தேடி வருவதற்கு காரணம் என்ன’ என்று கேட்டிருக்கிறேன். அதற்கு அவர்கள் சொன்ன பதில், ‘ஷூட்டிங் ஸ்பாட்டில் ஒரு பிரஷர் இருந்து கொண்டே இருக்கும். 

முதல் பட இயக்குநருக்கு அடுத்த நாள் வாய்ப்பு எல்லாம் இருக்காது. அந்த டென்ஷனை உங்கள் தலையில் தூக்கி வைத்து வேலை செய்வீர்கள். ஆறு மணிக்கு படப்பிடிப்பை முடிக்க வேண்டும் என்றால் அதை மிக சுமுகமாக உங்களால் கொண்டு செல்ல முடியும் என்று கேள்விப்பட்டிருக்கிறோம்’ என்று சொல்வார்கள்.

‘அரிமா நம்பி’ ஆனந்த் சங்கர் முதல்பட இயக்குநராக என்னிடம் வந்தார். அவருடன் வரிசையாக மூன்று படங்கள் செய்துள்ளேன். ‘இமைக்கா நொடிகள்’ அஜய் ஞானமுத்துவும் முதல் பட இயக்குநராக வந்தார்.இப்பொழுது ‘மண்ணாங்கட்டி’ பட இயக்குநர் டியயூட் விக்கி, ‘மாஸ்க்’ பட இயக்குநர் விகர்ணன் வரை இந்த முதல் பட இயக்குநர்களின் பட்டியல் தொடர்கிறது.இந்த வகையில் என்னை ‘டைரக்டர்களின் பிரைட்’ என்று அழைப்பது மகிழ்ச்சி தருகிறது. 

ஹாலிவுட்டில் ஓர் ஒளிப்பதிவாளர் பல கட்டங்களாக வேலை செய்த பிறகுதான் ஒளிப்பதிவாளராக வர முடியும். அப்படி ஒரு படத்துக்கு ஒளிப்பதிவாளர் பங்களிப்பு மிக முக்கியமாக தேவைப்படுகிறது. அந்த வகையில் அனுபவம் வாய்ந்த ஒளிப்பதிவாளர்களை தேர்வு செய்வது என்பது இயக்குநர்களுக்கு பெரிய பலம்.

அவர்களால் சிக்கலான காட்சிகளை மிக சுலபமாக எடுத்துக் கொடுக்க முடியும். அத்துடன் முதல் பட இயக்குநர்கள் பல கனவுகளோடு படம் செய்யக் கூடியவர்கள். அந்தக் கனவுகளை எல்லாம் பூர்த்தி செய்ய அனுபவம் வாய்ந்த ஒளிப்பதிவாளர்களால் முடியும்.சில இயக்குநர்கள், ‘சார் பெரிய ஒளிப்பதிவாளர், அவரை எப்படி ஹேண்டில் பண்ண முடியும் என்றெல்லாம் யோசித்ததாக’ச் சொல்வார்கள். ஆனால், பழகியதும் ‘குழந்தை மாதிரி இருக்கீங்க சார்’ என்று சொல்லி இருக்கிறார்கள்.

கதை கேட்கும்போது உங்கள் கவனம் எங்கே செல்லும்?

ஓர் ஒளிப்பதிவாளராக நான் செய்வதற்கு ஏதேனும் விஷயங்கள் இருக்கிறதா என்று பார்ப்பேன். மிகக் கஷ்டப்பட்டு இந்த இடத்துக்கு வந்திருக்கிறேன். சுமார் 50 படங்கள் நிறைவு செய்துள்ளேன். அந்தப் பெயர் கெடக் கூடாது என்ற கவனத்தோடுதான் படங்களை கமிட் செய்கிறேன். என்னை மீறி, என் மேற்பார்வை இல்லாமல் ஒரு ஷாட்டும் படமாக்கப்படுவதை நான் அனுமதிக்கமாட்டேன். மேசை மீதுள்ள ஒரு பொருளை அகற்றி வைக்க வேண்டிய காட்சியை எடுப்பதாக இருந்தாலும் அதை படமாக்குவதில் உற்சாகத்தை இழக்க மாட்டேன். 

ராஜீவ்மேனன் சாரிடம் உதவியாளராக இருந்தபோது கவனித்திருக்கிறேன். அவர் படப்பிடிப்புத் தளத்தில் ஒளிப்பதிவாளராக மட்டுமே தன்னை வெளிப்படுத்த மாட்டார். முப்பது வினாடி ஓடும் விளம்பரப் படமாக இருந்தாலும் அந்த விளம்பரப் படத்துக்கான கதை, லொகேஷன் தேர்வு, காஸ்ட்யூம்ஸ் என ஒவ்வொரு துறையிலும் கவனம் செலுத்துவார்.ஒரு திரைப்படம் என்று வரும்போது இயக்குநருடைய ஏரியாவில் தலையிடமாட்டேன். ஆனால், ஷாட் டிவிஷன் என்று வரும்போது என்னுடைய அட்டென்ஷன் முழுவதுமாக இருக்கும்.  

ஒரு திரைப்படத்தில் கலர் பேலட், லைட்டிங் எந்த அளவுக்கு முக்கியத்துவம் பெறுகிறது?

ஹாரர் படமாக இருந்தாலும், காதல் படமாக இருந்தாலும் ஒவ்வொரு படத்துக்கும் கலர் பேலட்டுக்கு முக்கிய பங்கு இருக்கிறது. கதையைக் கேட்ட பிறகு ‘இந்த மாதிரி லுக்ல எடுக்கலாமா’ என்று சில படங்களின் ரெஃபரன்ஸ் கொடுத்து ‘டிரை பண்ணுங்க’ என்று சொல்வேன். கலை இயக்குநரை அழைத்து குறிப்பிட்ட கலரில் வேலை செய்யும்படி சொல்வேன்.

நீங்கள் பெருமைப்படக்கூடிய ஷாட் அல்லது காட்சி எது?

‘பில்லா 2’. சினிமா ஃபிலிம் ரோலிலிருந்து டிஜிட்டலாக மாறிய அந்தக் காலகட்டம் எனக்குள் உற்சாகமாக இருந்தது. ஏனெனில் ஃபிலிம் என்று வரும்போது பல பிராசஸ் இருக்கும். டிஜிட்டல் அப்படி அல்ல.தெற்காசியாவில் முதன்முறையாக ரெட் எபிக் கேமராவில் ‘பில்லா 2’ படத்தை ஷூட் பண்ணினோம். இயக்குநர் சக்ரி டோலேட்டிக்கு நன்றி சொல்ல வேண்டும். அஜித் சார் நடித்தது இன்னொரு பலம். அந்தப் படம் எனக்கு உண்மையில் பெருமைக்குரியது.

ஆக்‌ஷன், ஃபேமிலி படங்களுக்கு வேலை செய்யும்போது உங்கள் அணுகுமுறை எப்படி?

எந்த கதையாக இருந்தாலும் ஷாட் வழியாகத்தான் கதையை சொல்ல முடியும். ஃபேமிலி டிராமாவைப் பொறுத்தவரை கதாபாத்திரங்கள் ரசிகர்கள் மனதில் பதிவாக வேண்டும். கதாபாத்திரங்கள் என்ன வசனம் பேசுகின்றன, பக்கத்தில் இருக்கிறவர் என்ன கவுண்டர் தருகிறார், லாங் ஷாட்டில் யார் யார் இருக்கிறார்கள், கேமரா எங்கிருந்து எங்கு செல்கிறது போன்ற இந்த விஷயங்கள் ஃபேமிலி டிராமாவில் மிகச் சரியாக காட்சிப்படுத்தப்பட வேண்டும்.

ஆக்‌ஷன் படம் என்று வரும்போது  ஹீரோ சண்டை செய்கிறார் என்றால் ஆடியன்ஸ்  களத்தில் இறங்கி சண்டை போடுகிறவராக படம் பிடிக்க வேண்டும். ஆக்‌ஷன் படத்துக்கு என்று ஒரு தனி லுக் இருக்கிறது.என்னுடைய படங்கள் ஸ்டேடிக்காக இருக்காது. ஸ்டில் கேமராதான் ஸ்டேடிக்காக கதை சொல்லும். ஃபிலிம் என்று வரும்போது அப்படிச் சொல்ல முடியாது. ஃபிலிம் என்பது நகர்ந்து சொல்லக்கூடிய  சாதனம்.

ஃபேமிலி டிராமா என்று வரும்போது அதற்கான பிரேமிங் ஸ்டைல் வேறு. ஆக்‌ஷன் படம் என்று வரும்போது அதற்கான ஸ்டைலிங் வேறு. அந்த வகையில் ஒரு ஃபிரேமை நான் ஸ்டேட்டிக்காக வைக்க விரும்புவது கிடையாது.‘தேவர் மகன்’ படத்தில் ஒரு கேரக்டர் மெதுவாக நடக்கும். அந்த கேரக்டர் பின்னாடி கமல் சார் மெதுவாக நடப்பார். அந்த கேரக்டர் வேகமாக நடக்கும்போது கமல் சார் வேகமாக நடப்பார். அப்படி நடக்க வேண்டும் என்று அவர்களாகவே செய்திருக்க மாட்டார்கள். இயக்குநர்தான் சொல்லிக் கொடுத்திருப்பார்.

என்னைப் பொறுத்தவரை நான் சீன் பேப்பரை நம்புவேன். சீன் பேப்பரில் அந்த கேரக்டர் காலை எழுந்ததும் பொழுது விடிந்து இருந்தது என்று இருந்தால் அதைத்தான் காட்சியாக்க முயற்சி செய்வேன்‌.

ஆதர்ச ஒளிப்பதிவாளர்கள் யார், யார்?

சந்தோஷ் சிவன், பி.சி.ஸ்ரீராம், ரவி கே. சந்திரன்.

ஏராளமான புத்தகங்கள் வாசிக்கிறீர்கள். அதை படமாக்கும் முயற்சிகள் இருக்கிறதா?

கண்டிப்பாக இருக்கிறது. அதற்கான ஆரம்ப கட்ட வேலைகள் நடந்து கொண்டிருக்கின்றன.

தற்போது தமிழ் சினிமா அதன் இயல்புத் தன்மையிலிருந்து மாறியுள்ளதா?

ஒரு கதை எழுதும்போது படைப்பாளி உள்ளூர் மொழியில்தான் யோசித்து எழுதுவார். என்னிடம் தெலுங்கிலும், இந்தியிலும் படம் செய்கிறீர்களா என்று கேட்டார்கள். ஆனால், தாய்மொழியில் படம் பண்ணுவது என்பது ஒரு தனி சுகம்.தாய் மொழியில் படம் பண்ணும்போது அதைச் சார்ந்து யோசிக்காமல் பான் இந்தியா என்று யோசிக்கும் மனப்பான்மை ஆக்கிரமித்திருக்கிறதைப் பார்க்க முடிகிறது.

நம்முடைய கலாசாரம் வேறு, மற்ற மாநிலங்களின் கலாசாரங்கள் வேறு. அசாம் மொழி படங்கள் தேசிய விருது வாங்குகிறது என்று சொன்னால் அவர்கள் கலாசாரத்தைச் சார்ந்து எடுக்கும்போதுதான் அது பேசப்படும்.தமிழ்நாட்டில் நடக்கும் விஷயங்களைக் கலந்து எடுக்க முடியாது. அப்படி எடுத்தாலும் அது பேசப்படாது. அவர்கள் உடை, உணவு எல்லாமே நம் கலாசாரத்திலிருந்து மாறுபட்டிருக்கும்.

ஆனால் இப்போது யோசிக்கும்போது பான் இந்தியா என்ற அடிப்படையில் யோசிக்கிறார்கள். உள்ளூர் கலாசாரத்துக்கு ஏற்ப படம் செய்து மக்களைப் பார்க்க வைக்க வேண்டும். பான் இந்தியாவுக்காக ஒரு படத்தை டிரை பண்ணக் கூடாது. நம்முடைய படங்கள்தான் பான் இந்தியா படமாக மாற வேண்டும்.