மழைக்காலம் துவங்கிவிட்டாலே புதிது புதிதாக நோய்களும் படையெடுக்கத் தொடங்கிவிடுகின்றன. டெங்கு, மலேரியா, சிக்குன் குனியா போன்ற கொசுக்களால் பரவும் நோய்கள் ஒரு பக்கம் மக்களைக் காவு வாங்குகின்றன என்றால், எலிகள் மூலமாகப் பரவும் எலிக்காய்ச்சலும் இன்னொரு பக்கம் தீவிரமாகப் பரவிவருகிறது.

நோய் குறித்த எந்த ஒரு தீவிரத்தையும் ஆரம்பநிலையில் அறிகுறியாகக்கூட வெளிப்படுத்தாமல் இருப்பதில், இந்தக் கிருமிகள் சைலன்ட் வில்லன்கள். இதனாலேயே, இந்த எலிக்காய்ச்சல் குறித்த விழிப்புணர்வு மக்களிடம் பரவலாக இல்லை.

எலிகளுக்கு லெப்டோஸ்பிரா கிருமித்தொற்று இருந்தால், மழைக் காலத்தில் தேங்கும் நீரில் எலிகள் புழங்கும்போது அவற்றின் சிறுநீர், ரத்தம், சதை ஆகியவற்றின் மூலம் கிருமிகள் பரவுகின்றன. உடலில் காயங்கள், புண்கள் உள்ள மனிதர்கள் இந்த நீரில் புழங்கும்போது அவர்களுக்கு இந்தக் கிருமிகள் தொற்றுகின்றன.

நல்ல நீரில் நோய்த்தொற்று உள்ள எலிகள் புழங்கினாலும் அந்த நீரைப் பயன்படுத்துவர்களுக்கு நோய்த்தொற்று ஏற்படுகிறது.

பெரும்பாலும் எலியினால்தான் பரவுகிறது. என்றாலும், லெப்டோஸ்பிரா தொற்று ஏற்பட்ட நாய், ஆடு, மாடு போன்ற விலங்குகள்மூலமாகவும் இது மனிதர்களுக்குப் பரவ வாய்ப்பு உள்ளது. ஆனால், ஒரு மனிதனிடம் இருந்து இன்னொரு மனிதனுக்கு இவை தொற்றுவது இல்லை என்பது ஒரு ஆறுதல்.