காதலனால் கைவிடப்பட்ட ஓர் இளம் பெண். தர்ம ஆஸ்பத்திரியில் அவளுக்கு ஓர் ஆண் குழந்தை பிறக்கிறது. அப்பா அருகில் இல்லாததால்  குழந்தையைச் சுமை என அவள் நினைக்கிறாள். தனக்குத் தெரிந்த பணக்காரர் ஒருவரின் வண்டியின் பின்சீட்டில் யாருமில்லாத போது குழந்தையை  வைத்துவிட்டு மிகுந்த மனவேதனையில் சென்றுவிடுகிறாள்.

ஆனால், அந்த வண்டி திருடு போய்விடுகிறது. திருடர்கள் வண்டியை நிறுத்தி கீழே  இறங்கும்போது வண்டிக்குள்ளிருந்து குழந்தையின் அழுகுரல் கேட்கிறது. பதற்றமடையும் திருடர்கள் குழந்தையை குப்பைத்தொட்டிக்கு அருகில்  வைத்துவிட்டு வண்டியை எடுத்துக்கொண்டு வேகமாக பறந்துவிடுகின்றனர்.அந்த வழியில் உல்லாசப் பயணமாக வரும் நாடோடி அழுகின்ற  குழந்தையை எடுக்கிறான். அங்கே வரும் ஒரு அம்மாவிடம் இது யாருடைய குழந்தை என்று கேட்கிறான். அவள் ‘‘தெரியாது...’’ என்றதும் குழந்தையை  மீண்டும் குப்பைத்தொட்டிக்கு அருகில் வைக்கும்போது அங்கே போலீஸ் வந்துவிடுகிறது.

 சூழ்நிலையால் குழந்தையைத் தன் வீட்டுக்கு நாடோடி எடுத்துச்செல்கிறான். குழந்தையின் துணியை அவன் சரிசெய்யும் போது ஒரு கடிதம்  கிடைக்கிறது. ‘‘தயவு செய்து இந்த அனாதைக் குழந்தையை அன்போடும் பொறுப்போடும் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள்...’’ என்று அந்தக் கடிதத்தில்  எழுதியிருக்கிறது. தானும் ஓர் அனாதை என்பதால் குழந்தையைத் தன் குழந்தை போல் வைத்துக்கொள்கிறான் நாடோடி. குழந்தையை வைத்துவிட்ட  வண்டி திருடு போனது தெரியாமல் அந்த வண்டிக்குச் சொந்தமான வீட்டுக்கு வருகிறாள் அந்த தாய். வண்டி திருடு போனது தெரிந்து மயக்கம்  அடைகிறாள்.

ஐந்து ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு.அக்குழந்தை வளர்ந்து சிறுவனாகிறான். நாடோடியின் வேலை உடைந்த ஜன்னல்களின் கண்ணாடியைச் சரி  செய்வது. சிறுவன் நாடோடியிடம் இன்றைக்கு எந்தத் தெருவில் வேலை என்று கேட்பான். நாடோடி ஒரு தெருவைச் சொல்வான். இருவரும்  வேலைக்குச் செல்வார்கள். முதலில் சிறுவன் யாருக்கும் தெரியாமல் கற்களை வீசி ஜன்னல் கண்ணாடியை உடைப்பான். சரியாக அந்த நேரத்தில்  நாடோடி அங்கே வருவான். உடைந்த கண்ணாடியைச் சரி செய்வான். கொஞ்சம் பணம் கிடைக்கும். இதுதான் இவர்களின் வேலை.

குழந்தையைக் கைவிட்ட அந்தத் தாய் இன்று எல்லோரும் புகழும் பெரிய நடிகையாக இருக்கிறாள். ஒரு சமயம் பொம்மைகளும் இனிப்புகளும் வாங்கி  ஏழைகள் இருக்கும் தெருவுக்கு வருகிறாள். அந்தச் சிறுவன் வீட்டு முன்பு இருக்கும் எல்லாச் சிறுவர்களுக்கும் தான் வாங்கி வந்ததைக் கொடுக்கிறாள்.  அப்போது ஒரு அம்மா தன் கைக்குழந்தையுடன் அங்கே வருகிறாள். அக்குழந்தையை வாங்கிக் கொஞ்சும்போது தான் கைவிட்ட குழந்தையின் ஞாபகம்  நடிகைக்கு வருகிறது. வேதனை அடைகிறாள். அப்போது அந்தச் சிறுவன் அங்கே வருகிறான். அவன்தான் தன் மகன் என்று தெரியாமல் அவனுக்கும்  ஒரு பொம்மையைக் கொடுத்துவிட்டு ஒருவித மன திருப்தியில் சென்றுவிடுகிறாள்.

நாடோடிக்கு உடல்நிலை சரியில்லாமல் போய்விடுகிறது. அப்போது  சிறுவன் உணவு சமைத்து நாடோடியை பார்த்துக்கொள்கிறான். சிறுவன் விளையாடும்போது ஒரு குறும்புக்காரச் சிறுவனோடு சண்டை ஏற்படுகிறது.  சிறுவர்களின் சண்டை பெரியவர்களின் சண்டை ஆகிறது. நாடோடிக்கும் குறும்புக்காரச் சிறுவனின் பலமான அண்ணனுக்கும் சண்டை ஏற்படுகிறது.  அப்போது அங்கே நடிகை வருகிறாள். சமாதானம் செய்து வைக்கிறாள். சிறுவனைத் தூக்கி நாடோடியிடம் ஒப்படைக்கிறாள். ‘‘பையனுக்கு உடல்  நிலை சரியில்லை. மருத்துவரைப் பாருங்கள். நான் நாளைக்கு மறுபடியும் வருகிறேன்...’’ என்று சொல்லிவிட்டு சென்றுவிடுகிறாள்.

மருத்துவர் வருகிறார். ‘‘நீ தான் குழந்தையின் அப்பாவா...’’ என்று நாடோடியிடம் கேட்கிறார். அதற்கு ‘‘தான் அப்பா இல்லை...’’ என்று சொல்வதோடு  அவன் தாய் எழுதி வைத்த ‘‘தயவு செய்து இந்த அனாதைக் குழந்தையை அன்போடும் பொறுப்போடும் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள்...’’ என்ற அந்த  கடிதத்தைக் காட்டுகிறான். இந்தக் கடிதம் தான் நான் குழந்தையை வளர்க்க காரணம் என்கிறான். மருத்துவர் கோபமாகி குழந்தையை அனாதை  விடுதியில் ஒப்படைக்குமாறும், இல்லையென்றால் போலீஸில் புகார் செய்வேன் என்றும் சொல்லி விட்டு அந்தக் கடிதத்தை எடுத்துகொண்டு வெளியேறுகிறார்.

அனாதை விடுதியில் இருந்து அதிகாரிகள் வந்து சிறுவனை நாடோடியிடம் இருந்து பிரிக்கின்றனர். சிறுவன் அவர்களுடன் செல்ல  மறுக்கிறான். சிறுவனை அனாதை இல்ல வண்டியில் பலவந்தமாக ஏற்றிச்செல்கின்றனர். நாடோடி அவர்களுடன் சண்டையிட்டு சிறுவனைக்  காப்பாற்றுகிறான். சிறுவனும் நாடோடியும் ஒரு விடுதியில் தங்குகின்றனர். இந்தச் சமயத்தில் நடிகை சிறுவனின் வீட்டுக்கு வருகிறாள். அப்போது  மருத்துவரும் அங்கே வருகிறார். அவர் சிறுவன் நாடோடியின் மகன் இல்லை. அவன் ஓர் அனாதை என்று நாடோடி கொடுத்த அந்தக் கடிதத்தை  நடிகையிடம் காட்டுகிறார். நடிகை அந்தக் கடிதத்தைப் படித்ததும் அதிர்ச்சியடைகிறாள்.