‘‘அய்யா தயவு செய்யுங்கள். வெகுதூரம் நடந்து வந்திருக்கிறேன். அடுத்த ஆறு மாதம் இருப்பேனோ தெரியாது. ஒரு முறை அவனை சேவித்துவிடுகிறேன்.’’ என கண்ணீர்விட்டு அழ. பட்டரோ அசைவதாக இல்லை. 

விதிப்படி மூடிய நடை திறக்கப் படாது எனக் கூறி நகர்ந்தார். அனைவரும் இறங்க, இருட்டத் தொடங்கியது. அப்போது, ஒரு சிறுவன் அங்கு வருகிறான். அவன் அந்த முதியவரிடம், ‘‘என்ன தனிமையில் சிந்தனை. இங்கு ராத்திரி இருக்கக் கூடாதே. நீங்கள் மற்றவர்களோடு போகவில்லையா? எனக் கேட்க. இவர் தன் கதை சொன்னார்.

சிறுவன், ‘‘சரி வாருங்கள். நான் தங்கியுள்ள குகை உள்ளது அங்கு வந்து உணவருந்தி, பிறகு பேசிக் கொள்ளலாம்’’ எனக் கூறி அவரை அழைத்துச் சென்றான். அவருக்கு உணவளித்து ``தாத்தா உறங்குங்கள் எல்லாம் நல்ல தாகவே நடக்கும் எனக் கூறிச் சென்றான். முதியவரும் பக்தியோடு நாமஸ்மரணம் செய்துவிட்டு உறங்கினார். 

பொழுது விடிந்தது, கிழவனோ குகையை விட்டு வெளியே வந்தார், கோயில் திறந்துள்ளது. கூட்டமோ ஏராளம். பட்டர் ஆறு மாதம் ஆகும் என்றார். நடை திறக்கப்பட்டு உள்ளதே? என பட்டரிடம் சென்று கேட்டார். ‘‘சாமி கோயில் திறக்க ஆறு மாதம் ஆகும் என்றீர்கள். இப்ப மறுநாளே திறந்து இருக்கிறீர்களே’’ என்று கேட்க, பட்டரோ யோசித்தார்.