ஆனால், இன்று ஒருவேளை உணவைக்கூட வாங்க முடியாது. ஆம்; பாட்ரிஷியா வாங்கும் சம்பளத்தின் மதிப்பு வெறும் 1.2 அமெரிக்க டாலர்கள். அதாவது 85 ரூபாய்!ஹைபர் பணவீக்கத்தால் வெனிசுலாவின் பணமான பொலிவரின் மதிப்பு அதலபாதாளத்தில் வீழ்ந்து கிடக்கிறது. அத்துடன் உணவுப் பற்றாக்குறையும், விலைவாசி ஏற்றமும் அங்கே தலைவிரித்தாடுகிறது.

இது வெனிசுலா மக்களின் வாழ்க்கையையே தலைகீழாகப் புரட்டிப் போட்டுள்ளது. கடந்த மூன்று வருடங்களில் மட்டும் 30 லட்சம் பேர் நாட்டைவிட்டு வெளியேறி அருகிலிருக்கும் தேசங்களில் அகதிகளாக தஞ்சமடைந்துள்ளனர்.

ஆனால், பாட்ரிஷியா மாதிரியான பெண்களின் நிலையோ துயரக் கடல். வருமானப் பற்றாக்குறையால் கடந்த ஜூன் மாதம் ஆசிரியை வேலையைத் துறந்துவிட்டு கொலம்பியாவில் உள்ள ஒரு மது விடுதியில் பணிப்பெண்ணாக வேலைக்குச் சேர்ந்தார் பாட்ரிஷியா. அங்கே ஒரு குடிகாரனால் வன்புணர்வு செய்யப்பட்டு கொடூரமாகத் தாக்கப்பட்டார்.  

பாட்ரிஷியா மட்டுமல்ல, வெனிசுலாவில் போலீஸ், பத்திரிகையாளர், வங்கி ஊழியர் என கௌரவமாக வேலை பார்த்த ஆயிரக்கணக்கான பெண்களின் இன்றைய நிலை இதுதான்.‘‘ஆறு மாதங்களுக்கு முன்பு எங்கள் நிறுவனத்தை பேப்பர் பற்றாக்குறையால் மூடிவிட்டார்கள்.

இன்க் பற்றாக்குறையால் பாஸ்போர்ட்டும் எடுக்க முடியவில்லை. எப்படியோ ஈக்வடாருக்கு வந்துவிட்டேன். இங்கே பாலியல் தொழிலாளியாக மாறுவேன் என்று கனவில் கூட நினைத்ததில்லை...’’ என்று சொல்லும்போதே ஜோலியின் குரல் உடைகிறது. வெனிசுலாவின் தலைநகரான கரகாஸில் பிறந்து வளர்ந்த இவர், ஒரு பத்திரிகை நிருபர்.

என்றாலும் இரவு நேரங்களில் பொதுமக்கள் யாருமே வீட்டைவிட்டு வெளியே வருவதில்லை. பலர் பாதுகாப்புக்காக தங்களுடைய தனித்த வீடுகளைக் காலி செய்துவிட்டு குழுவாக வாழ்கின்ற தனியார் விடுதிகளில் தஞ்சமடைவது அதிகரித்துள்ளது. சுருக்கமாகச் சொல்வதென்றால் மக்கள் வாழத் தகுதியற்ற, ஆபத்தான ஒரு தேசமாக மாறிவருகிறது வெனிசுலா.

‘‘இத்தனைக்கும் உலகிலேயே அதிக எண்ணெய் வளம் கொண்ட நாடுகளில் ஒன்று வெனிசுலா. அறுபதுகளில் லத்தீன் - அமெரிக்க நாடுகளிலேயே பணம் கொழிக்கும் ஒரு தேசம் வெனிசுலாதான். ஆனால், சர்வாதிகார ஆட்சி, ஊழல், பொறுப்பில்லாத நிர்வாகம், உற்பத்தி பற்றாக்குறை, ஏழை - பணக்காரன் என்ற ஏற்றத்தாழ்வு என எல்லாம் சேர்ந்து வெனிசுலாவை இன்று சுடுகாடாக மாற்றியுள்ளது.

இந்த நிலையைத்தான் பொருளாதாரத்தில் ‘ஹைபர் பணவீக்கம்’ என்கிறார்கள்...’’ என்று நிதானமாகப் பேச ஆரம்பித்தார் விஜயபாஸ்கர். தமிழகத்தின் பொருளாதார, சமூக வளர்ச்சிகளை ஆய்வு செய்யும் ‘எம்ஐடிஎஸ்’ ஆய்வு நிறுவனத்தின் பொருளாதாரப் பேராசிரியர் இவர்.

இன்னொரு பக்கம் எண்ணெய் வளமே அபரிமிதமாக இருக்கிறது என்று உற்பத்தி துறையில் இருந்தவர்கள் அலட்சியமாக இருந்துவிட்டார்கள். இதன் காரணமாக உணவு உட்பட பல முக்கிய துறைகளில் பற்றாக்குறை அதிகமாகிவிட்டது.

எல்லாவற்றையும் அரசு மையமாக்கி மக்களுக்கு நல்லது செய்ய வேண்டும் என்கிற எண்ணத்தில் சாவேஸ் திட்டங்களை வகுத்திருந்தாலும் அது ஜனநாயக முறைப்படி செயல்படவில்லை. மாறாக அது சர்வாதிகார தோரணையோடு இருந்ததால் அதிகாரத்தில் இருந்த மேல்தட்டு மக்களுக்கு மட்டுமே சாதகமாக அமைந்தது.

மக்கள் தங்களின் அடிப்படைத் தேவைகளைக் கூட பூர்த்தி செய்ய முடியாத அளவுக்கு உற்பத்தி அங்கே சீர்குலைந்து கிடக்கிறது. சுரண்டலும், ஊழலும் குறைந்தபாடில்லை. மதுரோ சர்வாதிகாரத்தை அதிகமாக்குகிறாரே தவிர, பிரச்னைகளைத் தீர்க்க எந்த முயற்சியையும் எடுப்பதுபோல் தெரியவில்லை.

அமெரிக்கா மாதிரியான நாடுகள் வெனிசுலாவிற்கு உதவாததும் பெரிய பிரச்னை என்று நினைக்கிறேன். இவ்வளவு நடந்தபிறகும் வேலை வாய்ப்புகள் போதுமான அளவுக்கு உருவாக்கப்படவில்லை. அரசு இன்னமும் மெத்தனமாகச்  செயல்படுகிறது.