120 நாட்களில் ரூ.700 கோடி மேஜிக்!

இது கேரள சினிமாவின் மார்க்கெட் ஸ்ட்ராட்டர்ஜி

‘பிரம்மயுகம்’, ‘ஆபிரகாம் ஓஸ்லர்’, ‘அன்வேசிப்பின் கண்டேதும்’, ‘மஞ்ஞும்மல் பாய்ஸ்’, ‘பிரேமலு’, ‘ஆடு ஜீவிதம்’, ‘வர்ஷங்களுக்கு சேஷம்’, ‘ஆவேஷம்’... இப்படி இந்தாண்டு ஜனவரி ஒன்று முதல் ஏப்ரல் இறுதி வரை நான்கே மாதங்களில் மலையாள சினிமா உலகம் எவ்வித பிரம்மாண்ட விளம்பரங்களோ அல்லது பான் இந்தியா அடையாளங்களோ எதுவும் இல்லாமல் ரூ.700 கோடி வசூலை வாரிக் குவித்திருக்கிறது.  

‘‘பார்வையாளனின் உணர்வுகளைத் தூண்டும் எப்படிப்பட்ட கதையும் எந்த மொழியானாலும் ஜெயிக்கும்...’’ என்றபடியே பேசத் தொடங்கினார் சுரேஷ்குமார். 1978ல் ‘திறனோட்டம்’ என்னும் படம் மூலம் துணை இயக்குநராக தனது பயணத்தை துவக்கிய இவர் தனது ‘சூர்யோதயா கிரியேஷன்ஸ்’ மூலம் 30க்கும் மேலான மலையாள திரைப்படங்களை தயாரித்திருக்கிறார்.

நடிகர், கேரள மாநில கலாசார நல வாரியத்  தலைவர் (2011 - 2016), கேரள திரைப்பட வர்த்தக சபை தலைவர் (2021 - 2023), இந்திய திரைப்படக் கூட்டமைப்பு துணைத் தலைவர் (2022 முதல்), கேரள திரைப்பட தயாரிப்பாளர் சங்கத் தலைவர் (2008 - 2010 மற்றும் 2014 - 2019), கேரள திரைப்பட தயாரிப்பாளர் சங்கப் பொதுச் செயலாளர் (2010 - 2012), திருவனந்தபுரம் திரைப்படம் & TV கூட்டுறவு சங்கத் தலைவர், திருவனந்தபுரம் திரைப்பட சகோதரத்துவம் தலைவர்... என பல பொறுப்புகளில் இருந்தவர்; இருப்பவர்.

‘‘உணர்வுபூர்வமாக கதை சொல்லல்தான் இதற்குக் காரணம். அதற்காக கண்களை மூடிக்கொண்டு இந்த நான்கு மாதங்களில் நடந்த மேஜிக்கை மட்டும் மனதில் வைத்துக்கொண்டு நாங்கள் பெருமைப்பட்டுக் கொள்ள முடியாது. சென்ற வருடம் மட்டும் சுமார் 200க்கும் மேலான திரைப்படங்கள் தோல்வியை சந்தித்திருக்கின்றன. இந்த நான்கு மாதங்களில் நடந்த சம்பவங்கள், சென்ற வருடம் மலையாள உலகில் நடந்த தோல்விகளும் பல நஷ்டங்களும் சேர்ந்து புதிய கலைஞர்களுக்கு வாய்ப்பு கொடுத்து பார்க்கலாம் என்னும் மனநிலையின் வெளிப்பாடுதான்.  

சினிமாவைப் பொறுத்தவரை கதைதான் முதல் ஹீரோ. இதைப் புரிந்து கொண்டதாலேயே மம்முட்டி, மோகன்லால் போன்ற மிகப்பெரும் நடிகர்கள் கூட கதைகளை நம்பி தங்களை ஒப்படைக்கிறார்கள். அதேபோல் கேரள சினிமாவின் மார்க்கெட்டை பொருத்தவரை மற்ற மொழிகளைப் போல மிகப் பெரிய மார்க்கெட் இல்லை என்பதாலேயே இங்கே இருக்கும் தயாரிப்பாளர்கள் மிகப்பெரிய பொருட்செலவையும் பணச் செலவையும் கொடுத்து ரிஸ்க் எடுப்பதில்லை.

அதாவது முதல் தளத்திலிருந்து கீழே விழும் பொழுது சேதாரம் குறைவு. அதே சமயம் 30வது தளத்திலிருந்து கீழே விழும் பொழுது சேதாரம் அதிகம். இதனாலேயே எங்களுடைய அதிகபட்ச பட்ஜெட் ரூ.30 கோடிக்கு மேல் தாண்டாது. ‘ஆடு ஜீவிதம்’ போல் அவ்வப்போது ரிஸ்க் எடுப்பதுண்டு. அதிலும் கூட கதையைத்தான் முதலில் இங்கே இருக்கும் தயாரிப்பாளர்கள் நம்புவார்கள்.
 
மற்ற மொழி நடிகர்களையும் சினிமா துறையையும் அவ்வளவு சுலபமாக குறை சொல்லி விடவும் முடியாது. இந்த வருடம் முதல் காலாண்டு மலையாள சினிமாவின் பொற்காலமாக இருந்திருக்கலாம் அடுத்து வரும் மூன்று மாதங்களோ அல்லது இந்த வருட இறுதி வரையிலோ எந்த மொழி என்ன செய்யும் என்பது யாருக்கும் தெரியாது.

அதை அப்பட்டமாக கணிக்கத் தெரிந்து விட்டால் ஏன் இத்தனை தோல்வி படங்கள் வரப் போகின்றன..?