சிறுகதை-மனசில் இருக்கு மத்தாப்பு...

அவன் அறைக்கு டிபன் கொடுத்து விட்டதே முதலில் பிடிக்கவில்லை சுந்தரத்திற்கு. வாஷ் பேசினில் கையைக் கழுவி விட்டு வந்து தட்டின் முன்  உட்கார்ந்தான் அமாவாசை.
‘‘ஒரு நிமிஷம் இரு வந்திடறேன்...’’ என்று அறையை விட்டு வெளியேறினான் சுந்தரம். அவனின் வேகம் அமாவாசையை உலுக்கியது.‘‘எங்கடா போற? சூடு ஆறிடப் போகுது. திரும்பவும் சுட வைக்கவா முடியும்? அம்மாவ சிரமப்படுத்தாத...’’ என்றான்.காதில் வாங்காது அடுப்படியை நோக்கி விரைந்தான் சுந்தரம்.

‘‘சாம்பார், சட்னி எல்லாம்தான் இருக்கே. இன்னும் எதுக்குப் போறே?’’ என்று மேலும் கத்தினான் அமாவாசை. நண்பனின் மனசு அறிந்து பேசுவது போலிருந்தது.
எதுவுமே சுந்தரம் காதில் விழுந்ததாகத் தெரியவில்லை.‘‘அம்மா... இது உனக்கே நல்லாயிருக்கா..?’’ அடுப்படிக்குள் நுழைந்ததும் முதல் கேள்வியாக இதைக் கேட்டான் சுந்தரம். முகத்தில் கோபம் கொப்பளித்தது.‘‘எது?’’ என்று புரியாதது போல் கேட்டாள் சாவித்திரி. முகத்தைப் பார்த்து ‘‘என்னடா ஆச்சு?’’ என்றாள் சற்றே கோபமாக.  ‘‘தெரியாத மாதிரி எப்படிம்மா உன்னால பேச முடியுது?’’ என்றான் மீண்டும் சுந்தரம்.