கிச்சன் டைரீஸ்

டயட் மேனியா

சென்ற இதழில் வாரியர் டயட் பற்றி பார்த்ததின் தொடர்ச்சியாக இப்போது இண்டர்மிட்டன்ட் டயட் பற்றி பார்ப்போம். இண்டர்மிட்டன்ட்  என்ற சொல்லுக்கு சீரற்ற இடைவேளை என்று தோராயமாக பொருள் சொல்லலாம். பொதுவாக, நாம் எல்லா டயட்களிலும் குறிப்பிட்ட  உணவு இடைவேளைக்கு ஒருமுறை தவறாமல் உண்போம். ஆனால், இண்டர்மிட்டன்ட் டயட்டில் ஒரு உணவு இடைவேளைக்கும்  இன்னொரு உணவு இடைவேளைக்கும் இடையே ஒரே சீரான கால வித்தியாசம் இருக்காது. அதனால்தான் இதற்கு இந்தப் பெயர் வந்தது.  மேலும், இண்டர்மிட்டன்ட் டயட் என்பது தனித்துவமான உணவுகளைக் கொண்ட டயட் முறை அல்ல. நீங்கள் வழக்கமாக சாப்பிடும்  உணவில் எதனையும் கூட்டவோ குறைக்கவோ வேண்டாம். மாறாக, அவற்றைச் சாப்பிடும் கால இடைவேளையை மட்டும்  மாற்றிக்கொண்டால் போதும். யெஸ், நீங்கள் நினைத்தது சரிதான். சென்ற இதழில் நாம் பார்த்த வாரியர் டயட் என்பதுமே ஒருவகை  இண்டர்மிட்டன்ட் டயட்தான்.

நம் உடலின் செயல்பாட்டை உணவு நேரம், விரத நேரம் என இரண்டு மிக முக்கியமான பிரிவுகளாகப் பிரிக்கிறார்கள் இதன் நிபுணர்கள்.  ஆங்கிலத்தில் இதை Fed state, Fasting state என்கிறார்கள். உணவு நேரம் என்பது ஓர் உணவை நாம் உண்ணத்தொடங்கும் விநாடியில்  தொடங்கி அந்த உணவு முழுதாய் செரிமானம் ஆகும் நான்கைந்து மணி நேரம் வரை நீடிக்கும் காலம். அதன் பிறகு விரத நேரம்  தொடங்குகிறது. அப்போது முதல் சுமார் எட்டு மணி நேரம் வரை விரத நேரம் நீடிக்கும். உணவு நேரத்தில் நம் உடல் கொழுப்பை எரிக்க  மிகவும் சிரமப்படும். ஏனெனில் அப்போது உடலில் இன்சுலின் உற்பத்தி அதிக அளவில் இருக்கும். விரத நேரத்தில் உடலுக்கு செரிமான  வேலை கிடையாது என்பதால் அப்போது உடலில் உள்ள தேவையற்ற கொழுப்பை எரிக்கத் தொடங்கும்.

ஒரு நாளில் உணவு நேரத்தைக் குறைத்து விரத நேரத்தை அதிகரிக்கும்போது உடலில் உள்ள தேவையற்ற கொழுப்பும் கழிவுகளும்  கரையத் தொடங்குகின்றன என்பதுதான் இந்த டயட்டின் லாஜிக். காலங்காலமாய் எல்லா சமூகங்களிலும் மதச் சடங்குகளாக இருந்துவரும்  டயட் முறையேதான் இது. பட்டினி கிடக்கும்போது நம் உடலின் என்சைம்கள் சீராக வேலை செய்யத் தொடங்குகின்றன. இந்த டயட்டால்  உடல் எடை குறையும், புற்றுநோய் வராது, நீண்ட ஆயுள் கிடைக்கும் என்று சொல்கிறார்கள். அல்சர், குடல் நோய்கள், செரிமானக்  கோளாறு, சர்க்கரை நோய் போன்ற பிரச்சனை உள்ளவர்கள் இந்த டயட்டை மேற்கொள்ள வேண்டாம்.

கண்ணகிக்கு வெற்றிலைப் பழக்கம் இருந்ததா?

நம் வீட்டில் பாட்டி, தாத்தாக்கள் வெற்றிலை பாக்கு போடுவதைப் பார்த்திருப்போம். பல் போன காலத்திலும் கிண்ணத்தில் வெற்றிலை  பாக்கைப் போட்டு இடித்து நுணுக்கி மெல்லுவார்கள். எப்போதோ சிறு வயதில் தொற்றிய பழக்கம் முதுமையானால் விடாது  தொடர்ந்திருக்கும். தற்போது உள்ள தலைமுறைக்கு வெற்றிலை பாக்கு எனும் தாம்பூலம் தரிக்கும் பழக்கம் பெரும்பாலும் கிடையாது.  அரிதாய் சிலர் எப்போதாவது மெல்லுகிறார்கள். மறுபக்கம், சிலர் கண்ட கண்ட குட்காவையும் போட்டு உடலை அழித்துக்கொள்கிறார்கள்.  அளவாய் வெற்றிலை பாக்கு தரிப்பது உடலுக்கு கெடுதல் இல்லாத பழக்கம்தான். ஆனால், புகையிலையுடன் சேர்த்து மெல்வது  ஆரோக்கியமற்றது. புகையிலை எந்த வடிவிலும் உடலுக்கு உகந்தது அல்ல. சரி இந்த வெற்றிலை பாக்கு மெல்லும் வழக்கம் எப்போது  வந்தது. இதன் வேர்களைத் தேடிச் சென்றால் அது கிட்டதட்ட ஆயிரத்து ஐநூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வரை நீள்கிறது.  சிலப்பதிகாரத்திலேயே கண்ணகி கோவலனுக்கு வெற்றிலை பாக்கு மடித்துக்கொடுத்த செய்தி ஒன்று வருகிறது. ஆறாம் நூற்றாண்டைச்  சேர்ந்த பிரகத்சம்ஹிதை என்ற நூலில் வெற்றிலையின் மகிமை பற்றிய பாடல்கள் உள்ளன.

‘தாம்பூலம் காம உணர்வைத் தூண்டும், உடலின் எழிலை அதிகரிக்கும், புஷ்டி தரும், நட்பை கொண்டுவரும், களைப்பை நீக்கும்’ என்கிறது  அந்நூல். வெற்றிலை, அடக்காய் எனும் பாக்கு, தக்கோலம், லவங்கம், ஜாதிக்காய் ஆகிய அடங்கிய தாம்பூலத்தை மெல்வதால் இன்ப  நுகர்ச்சி அதிகரிக்குமாம். தென்னிந்தியாவில்தான் தாம்பூலம் தரிக்கும் பழக்கம் அதிகமாக இருந்தது. நாகர்ஜுனகொண்டா சிற்பங்களிலேயே   வெற்றிலை பாக்கு  போன்ற நகாசுகள் அழகாக வடிக்கப்பட்டுள்ளன. தாம்பூலத்தில் வெற்றிலை, பாக்கு, சுண்ணாம்பு ஆகியவைதான் நீண்ட  காலமாகச் சேர்க்கப்பட்டு வரும் பிரதான பொருட்கள். இன்னொரு சுவாரஸ்யமான விஷயம் வெற்றிலைக்கொடி, பாக்கு மரம் இரண்டுமே நம்  நாட்டு தாவரங்கள் அல்ல. ஆசியாவின் பிற நாடுகளிலும் தாம்பூலப் பழக்கம் இருந்திருக்கிறது.

பசிப்பிக் தீவு மக்களுக்கு வெற்றிலை தரிக்கும் பழக்கம் இருந்திருக்கிறது. கி.மு. ஆறாம்  நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த ஹெரடோடஸ் என்ற  கிரேக்க ஞானிக்கு பாக்கு அறிமுகமாகியுள்ளது. அதேபோல் சீனாவுக்கு கி.மு இரண்டாம் நூற்றாண்டிலேயே மலேயாவிலிருந்து  சென்றுள்ளது. நம்முடைய சேர நாட்டுக் கடற்கரைகள் வழியாகவே தென்னிந்தியாவுக்கு எங்கிருந்தோ வெற்றிலை பாக்கு வந்து  சேர்ந்திருக்க வேண்டும். வாஸ்கோடகாமா கடல் வழியாக இந்தியா வந்தபோது கள்ளிக்கோட்டையில் வந்திறங்கி அரசரை சந்திக்கிறார்.  இதை, ‘அரசர் வெற்று உடம்பில் பட்டு அங்கவஸ்திரம் அணிந்தபடி, தன் அரியணையில் அமர்ந்து மூலிகை இலைகளை மென்று ‘புளிச்  புளிச்’ என பக்கத்தில் இருந்த கலையத்தில் துப்பிக்கொண்டிருந்தார்’  என்று தன் குறிப்பில் எழுதிவைத்திருக்கிறார். அவர் மூலிகை இலை  என்று சொல்வது வெற்றிலையைத்தான்.