நாம் உலகத்தில் பிறக்கவில்லை; உலகம்தான் நமக்காக பிறந்திருக்கிறது!

இரு நாடுகளுக்கு இடையில் போர் மூள்கிறது. 74 நாட்கள் நடைபெற்ற இப்போரின் முடிவில் ஒரு நாடு தோற்கிறது. நான்கு ஆண்டுகளுக்குப் பின் இராணுவ ரீதியாக சண்டையிட்ட அதே இரு நாடுகள் கால்பந்தாட்டப் போட்டியில் மோதுகின்றன. இப்போது போரில் தோல்வி யடைந்த நாட்டைச் சேர்ந்த ஒரு கால்பந்தாட்ட வீரர், தன்னந்தனியாக இரு கோல்கள் போடுகிறார். இராணுவ யுத்தத்தில் வெற்றி பெற்ற நாட்டை கால்பந்தாட்டத்தில் வீழ்த்துகிறார்.

இதன்பிறகு இராணுவ ரீதியான போரில் தோல்வி அடைந்த நாட்டின் மக்கள் என்ன செய்வார்கள்..? கால்பந்தாட்டப் போட்டியில் தங்கள் எதிரியை வீழ்த்திய அந்த வீரனுக்கு கோயில் கட்டித்தானே வணங்குவார்கள்?

அதுதான் நவம்பர் 25 அன்று தன் 60வது வயதில் காலமான கால்பந்தாட்ட வீரர் மாரடோனா விஷயத்திலும் நடந்தது. என்ன... அதற்கு மேலும் நிகழ்ந்தது. ஆம்... சொந்த நாட்டு மக்கள் வெளிப்படையாக கோயில் கட்டினார்கள்... மூன்றாம் உலக நாட்டு கால்பந்தாட்ட ரசிகர்களோ மனதுக்குள் மாரடோனாவுக்கு கோயில் கட்டினார்கள்!காரணம், கால்பந்தாட்டத்தில் தோல்வியுற்ற அணி இங்கிலாந்து அணி!

எந்த காலனியாதிக்கத்தால் மொத்த உலகையும் இங்கிலாந்து சுரண்டியதோ... அந்த நாட்டின் அணியை ஒரு ‘தம்மாத்துண்டு’ நாடு வீழ்த்துகிறது என்றால்... அதுவும் ஒரு ‘குள்ளன்’ அடுத்தடுத்து இரு கோல்கள் போட்டு தோல்வியடையச் செய்கிறான் என்றால்... சர்வதேச அளவில் கொண்டாடத்தானே செய்வார்கள்!