நான் லிங்கு பேசறேன்..!

பிரச்னைகளில் இருந்து மீண்ட கதையை விவரிக்கிறார் இயக்குநர் லிங்குசாமி

‘‘ரெண்டு சொட்டு விழுந்ததும் பச்சை பூத்திருதே பூமி...’’ என தோட்டத்துப் பக்கம் பார்த்துப் புன்னகைக்கிறார் இயக்குநர் லிங்குசாமி. இப்போது  பிரச்னைகளிலிருந்து கடந்து வந்திருக்கிறார். ஒரு தாவரத்தைப் போல் நிஜமாகவும், ஒரு பறவையைப் போல துடிப்புடனும், கோடைக்காலத்தைப் போல்  சூடாகவும் உயிர்த்திருக்கிறார்.

‘அஞ்சான்’ நேரத்தில் இணையத்தில் அதிகம் வறுபட்டவர்... தயாரிப்பு நிறுவனம் சார்ந்து அழுத்தும் கடன்கள்... அனைத்தையும் மீறி அதே ‘ஆனந்தம்’  லிங்குசாமியாக இப்போதும் நிற்கிறார். நிமிர்வும் கம்பீரமும் குறையவேயில்லை.எப்படி இது சாத்தியமானது..? அவரே சொல்கிறார்...

ஒரு சினிமாவை எடுத்துக்குங்க... ஒரு முழு மேப் யார்கிட்டேயும் கிடையாது. என்கிட்டே ஒரு பகுதியிருக்கு. இன்னொரு பகுதி மியூசிக் டைரக்டர்,  கேமராமேன்கிட்டே இருக்கு. இப்படி அந்த மேப் எல்லாத்தையும் ஒட்டிப் பார்க்கும்போதுதான் படம் தெரியுது. அனுபவத்தில் சொல்றேன்...  எல்லோருக்கும் கொஞ்சம் கொஞ்சம்தான் ெதரியுது. இப்படி சேர்ந்துதான் வேலை செய்றோம். எவ்வளவு குறைகள் குறைவாக இருக்கோ அதில்  ஓடுகிறது படம்.

நானும் வசந்த பாலனும் ஐந்து வருஷம் பேசாமல் இருந்தோம். ‘அங்காடித்தெரு’ என்ைன பேச வைத்தது. படம் பார்த்துட்டு ‘டே, எங்கேயிருக்கே,  உன்னைப் பார்க்கணும் போல இருக்கு...’னு சொன்னேன். ‘என்னடா திடீர்...’னு அவனே நம்பமுடியாமல் கேட்டான். நம்ம படைப்பு நம்ம பரம  எதிரிக்குக்கூட பிடிக்கணும்.

கமல் ‘அபூர்வ சகோதரர்கள்’ல ‘சர்க்கஸ் துப்பாக்கி முன்னாடியும் வெடிக்கும், பின்னாடியும் வெடிக்கும்...’னு சொல்வார். இது சினிமாவுக்கும்  பொருந்தும். காலம் மாறுது, புதுசு புதுசா பையன்கள் வர்றாங்கன்னு நினைச்சு, நம்மைக் குறைச்சு மதிப்பீடு செய்தால் நமக்கு சௌகரியம் ஜாஸ்தி.  அப்பபார்த்து நாம் சரியான வேலை செய்து, படம் காண்பித்தால் அவன் மிரளுவான்.

‘ஜி’ தோல்வி. மாயவரத்திலிருந்து ஒரு தியேட்டர் ஓனர் போன் பண்ணி, ‘உங்களை நம்பி தியேட்டர் சுத்தம் பண்ணி, பெயின்ட் அடிச்சு விலை  கொடுத்து வாங்கியிருக்கேன். ஒரு ரூபாய் சம்பளம் கேட்டீங்களாம். வேலையை ஒழுங்கா பார்க்க மாட்டிங்களா...’னு கேட்டார். நான் அழுதிட்டேன்.  அதற்குப் பிறகு அதே வருஷத்தில் டிசம்பரில் ‘சண்டக்கோழி’ ரிலீஸ். மாபெரும் வெற்றி.