அரண்மனை குடும்பம்

புதிய தொடர் 1

ஜில்லென்றிருந்தது ஏற்காடு! சாம்பிராணி தூபம் போட்டது போல் பனிப் போர்வை. அப்போர்வைக்கு நடுவே கருப்பாய் கோடுபோட்டதுபோல வளைவான தார்ச் சாலை! அந்த சாலைமேல் சீரான வேகத்தில் சென்றுகொண்டிருந்தது கணேசனின் சிவப்புநிற ஆடி கார்! கணேசனே அதை ஓட்டிக்கொண்டிருந்தான்.காருக்குள் பின்சீட்டில் ஒரு ஓரமாய் அமர்ந்திருந்தாள் அவன் மனைவி ரத்தி. அவள் மேல் தலைவைத்துப் படுத்திருந்தாள் கணேசன்-ரத்தியின் ஒரே செல்ல மகளான தியா. ஆறு வயதாகிறது!

பொதுவாக காரில் குழந்தைகள்  பயணிக்கும்போது  துடிப்பாக வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டுதான் வருவார்கள். ஒரு குதூகலம் இருக்கும் அவர்களிடம்! இரண்டுமே தியாவிடம் இல்லை. குளிரில் அவள் உடல் நடுங்கியதால் ஒரு ஷாலை எடுத்து அவள் மேல் போர்த்தியிருந்தாள் ரத்தி.ரத்தி என்கிற பெயரைக் கேட்கும்போது ஒரு வடநாட்டுப் பெயரைக் கேட்பதுபோல இருக்கும். உண்மைதான்! ரத்தியின் சொந்த ஊர் மகாராஷ்ட்ராவின் நாக்பூர். இந்திதான் அவள் தாய் மொழி.

கணேசன் பிசினஸ் விஷயமாக நாக்பூர் போன இடத்தில் பரிச்சயமாகி, பின் அதுவே காதலாகி இறுதியில் அது கல்யாணத்தில் முடிந்து ஒரு குழந்தையும் பிறந்துவிட்டது.
கல்யாணத்திற்குப் பின் கணேசனின் முயற்சியால் தட்டுத்தடுமாறி தமிழ் கற்றுக்கொண்டு இப்போது நன்றாக தமிழ் பேசுகிறாள் ரத்தி. எல்லா வீட்டு வேலைகளையும்கூட நன்றாகச் செய்வாள். கணேசன் நாக்பூரில் தங்கியிருந்த கெஸ்ட் ஹவுசிற்கு ஒரு வேலைக்காரியாக வேலை பார்க்க வந்த ஒருத்தி, எல்லா வேலைகளையும் பார்ப்பதில் ஆச்சரியமென்ன இருக்கமுடியும்? அப்படி வந்த இடத்தில்தான் கணேசனுக்கும் அவளுக்கும் காதல் ஏற்பட்டது. மிகவும் பக்தி உடையவளும் கூட!

ரத்தியின் இடது கையில் மணிக்கட்டுக்கு மேல் உள்ள முழங்கைப் பரப்பில் ஒரு நாகம் ஊர்வது போல் பச்சை குத்தப்பட்டிருந்தது! அதுவே ‘நாகாஸ்’ என்கிற ஒரு பரம்பரையில் அவள் வந்தவள் என்பதற்கு அடையாளம். இந்தப் பரம்பரையினர் தங்கள் ஒன்பது வயதில் இப்படி பச்சை குத்திக்கொள்வர். இது ஒரு சடங்காகவே நடக்கும். சொந்தங்கள் சூழ குலதெய்வக் கோயிலில் இந்த சடங்கு நடக்கும்.ரத்திக்கும் அப்படித்தான் நடந்தது! நாக தேவதையே இவர்கள் குலதெய்வமும் கூட. தினமும் படுக்கையில் இருந்து கண் விழிக்கும்போது நாகாஸ் தங்கள் இடக் கை நாகப்பச்சை மேல்தான் கண் விழிப்பர். வலது கையால் அந்த பச்சையைத் தொட்டு கண்ணிலும் ஒற்றிக்கொள்வர்.

ரத்தி காரில் பயணிக்கும் அந்த பகல்பொழுதில்கூட அடிக்கடி அப்படி அந்த நாகப்பச்சையைத் தொட்டு கண்ணில் ஒற்றிக்கொண்டாள். கார் டிரைவ் செய்தபடியே கண்ணாடி வழியே ரத்தி அப்படிச் செய்வதை கணேசனும் பார்த்தான். அவன் முகமும் கலக்கத்தில்தான் இருந்தது. இடையே தியா படுத்தபடியே இருமினாள். அப்படி அவள் இருமினாலே அது ஆபத்து. இருமல் வந்தால் அது ஒரு ஐந்து நிமிடமாவது நீடிக்கும். நிச்சயம் ரத்தம் வந்து மார்பின் மேலெல்லாம் வழியத் தொடங்கிவிடும். அந்த இருமல் நிற்பதற்குள் போதும் போதுமென்றாகிவிடும்!

அந்த காருக்குள் அப்போதும் அப்படித்தான் ஆயிற்று! இருமல் தொடர்ந்தது. ரத்தம் வாய்வழியே வழிய ஆரம்பித்தது! அதற்காகவே தயாராக வைத்திருந்த துணியால் அதைத் துடைத்து நெஞ்சைத் தடவி அவளை ஆறுதல்படுத்த முனைந்தாள் ரத்தி.கணேசனும் ஒரு ஓரமாக காரை நிறுத்திவிட்டு இறங்கினான். பின் சீட்டுக்குள் ஏறி தன் செல்ல மகளை தன் பங்குக்கு இழுத்து அணைத்து அவள் மார்பையும் தடவிவிட்டு அதை நிறுத்தப் பார்த்தான்.

அந்த இடைவெளியில் அருகில் தயாராக வைத்திருந்த கிட்பேக்கில் இருந்து ஒரு மருந்து பாட்டிலை எடுத்து அதில் இருந்து ஒரு மூடி மருந்தை எடுத்து, கணேசன் வசமிருந்த தியாவுக்கு மடக்கென்று ஊட்டி விட்டாள். பின் ரத்தம் வழிந்த வாயையும் துடைத்து விட்டாள் ரத்தி.ஒருவழியாக தியாவும் மெல்ல இருமுவதையும் நிறுத்தி அப்படியே சோர்ந்து கணேசன் தோள் மேல் கண்கள் செருக விழுந்தாள்.

தியா தன் தோளில் சாய்ந்திருக்கும் நிலையில் அப்படியே காரை விட்டு இறங்கி வெளியே இயற்கைச் சூழலைப் பார்த்தான் கணேசன். அழகான காபித் தோட்டம். நடு நடுவே ராட்சஸமாக வளர்ந்திருக்கும் மரங்கள். ஜில்லென்ற இதமான சூழல்... ஆனால், மனதில் மட்டும் புயல்!ரத்தியும் இறங்கி அவன் அருகே சென்று நின்றாள். அவள் முகம் சற்று வீங்கியிருந்தது. அவள் எப்போதும் அழுதபடியே இருப்பதால் இப்போதெல்லாம் எப்போதும் அப்படித்தான் இருக்கிறது. கணேசன் இவளைக் காதலித்தபோது மலர்ந்த சூரியகாந்திப் பூவைப் பார்ப்பது போல் இருந்தாள். இன்று தியாவால் இப்படி ஆகிவிட்டது.

ரத்தியின் விழிகளில் கண்ணீரும் வரத் தொடங்கியது. கணேசன் அதைப் பார்த்து தன் வலது கையால் வழக்கம் போல் அருகில் சென்று துடைத்துவிட்டான்.“ஜீ... என்னை கல்யாணம் பண்ணிகிட்டு நீங்க ரொம்பவே கஷ்டப்பட்றீங்க ஜீ...” என்று அவளும் பேச ஆரம்பித்தாள்.“பைத்யம் மாதிரி பேசாதே… நான் மட்டுமா? நீயும்தானே கஷ்டப்பட்றே... ஏன் பிரிச்சி பேசறே?” என்று காபித் தோட்டத்தைப் பார்த்தபடியே பதிலுக்கு பேசினான் கணேசன்.“நான் கஷ்டப்படறதுக்குன்னே பிறந்தவ ஜீ! நீங்க என்ன அப்படியா? அரண்மனைக் குடும்பத்துல பிறந்தவர். இந்த வேலைக்காரியைக் கட்டிகிட்டு எனக்கு சரியா கஷ்டப்பட்றீங்களே ஜீ...”

தொடக்கத்தில் அவள் கணேசனை ஜீ என்றுதான் அழைத்துப் பேசினாள். திருமணத்திற்குப் பின்பும் அதுவே அவள் வரையில் தொடரத் தொடங்கி விட்டது.“ரத்தி... இதோட நீ இப்படி பலமுறை பேசிட்டே. ஒரு வேலைக்காரிங்கற தாழ்வு மனப்பான்மை உன்னை விட்டு போகவே மாட்டேங்குது. நானும் எத்தனை தடவை சொல்றது, இப்ப நீ ஒரு அரண்மனைக் குடும்பத்து மருமகள்னு…” என்று கணேசன் அவளைப்பார்த்து திருப்பிக் கேட்டான், அதுவும் சற்று கோபமாக!

“இப்படி நீங்க சொல்றமாதிரி உங்க வீட்ல யாரும் சொல்லலியே ஜீ! என்கிட்ட பேசறத கூட அவங்கல்லாம் கேவலமாதானே நினைக்கிறாங்க?”
“எல்லாம் போகப்போக சரியாயிடும் ரத்தி... தைரியமா இரு...”“இப்படியே நீங்களும் ஆறுவருஷமா சொல்லிகிட்டு இருக்கீங்க. ஆனா, வெறுப்பும் கோபமும் அதிகமாகுதே தவிர துளி கூட குறையலியே? போதாக் குறைக்கு நமக்கு பிறந்த தியாவும் நோயாளியாயிட்டா.