பொதுவாக நம்மூரில் பல்கலைக்கழகங்கள் வழங்கும் தொலைதூரக் கல்வியை பெரியளவில் கணக்கில் எடுத்துக் கொள்வதே இல்லை. ஒரு வேலைக்கோ, மேற்படிப்பிற்கோ செல்லவேண்டுமானால் கூட முழுநேரமாக கல்லூரியில் படித்தவர்களுக்கே முன்னுரிமை கொடுக்கப்படும்.

இந்தச் சூழ்நிலையில் தொலைதூரக் கல்வியில் பயின்று மேற்படிப்பிற்காக அமெரிக்கா செல்ல இருக்கிறார் பெங்களூரைச் சேர்ந்த தமிழ்ப்பெண் ஒருவர். அதிலும் குறிப்பாக ஆர்ட்ஸ் பிரிவில் மூன்றாண்டு பட்டப்படிப்பு முடித்துவிட்டு மேற்படிப்பிற்காக வெளிநாடு செல்லும் முதல் பெண் அநேகமாக இவராகவே இருக்கும்.

அதேநேரம் எனக்கும் இதுல எதிர்காலம் எப்படி இருக்கும், என்ன மாதிரியான கேரியர் அமையும் உள்ளிட்ட சில சந்தேகங்கள் இருந்தது. அதனால், திறந்தநிலை பல்கலைக்கழகம்தான் சரியாக இருக்கும்னு முடிவெடுத்தேன். முதல்ல படிப்போம். சரிவரலனா ரெகுலர் காலேஜுக்குப் போயிடலாம்னு இருந்தேன். 

இந்நேரம் கோவிட் வந்திடுச்சு. எல்லோருமே என்னைப் போல வீட்டுல இருந்து படிக்கிறமாதிரி ஆகிடுச்சு. அந்நேரத்துல நான் நிறைய இன்டர்ன்ஷிப் பண்ணினேன். எனக்கு எந்தக் கேரியர் பொருத்தமாக இருக்கும்னு தெரிய மார்க்கெட்டிங், புரொடக்ட் டிசைன்ல எல்லாம் அந்த இன்டர்ன்ஷிப்பை செய்தேன்.

எனக்கு கிரியேட்டிவிட்டி என்பது அப்பாவைப் பார்த்து வந்தது. 

அப்பா நிறைய படிப்பார். விவாதிப்பார். 2004ம் ஆண்டு காலகட்டத்தில் பிளாக்கில் நிறைய எழுதிட்டு இருந்தார். அவரைப் பார்த்து நான் நிறைய கத்துக்கிட்டேன். தவிர, சின்ன வயசுலயே எனக்கு ஓவியம் வரைவதில் ரொம்ப ஈடுபாடு இருந்தது. அப்புறம், கர்நாடிக் இசையும் கத்துக்கிட்டேன். இதெல்லாம் கலை சம்பந்தமான படிப்பு எடுக்க ஒரு உந்துதல் கொடுத்தது.

ஆனா, நான் எஞ்சினியரிங் படிக்கிறப்ப தொழில்நுட்பம் சார்ந்து வேலைக்குப் போகணும்னு இலக்கு வச்சிருந்தேன். இப்ப எஞ்சினியரிங்ல இருந்து விலகிட்டேன். இருந்தும் என்னுடைய கலை சார்ந்த ஆர்வத்தினை எப்படி தொழில்நுட்பத் துறைக்குள் கொண்டுபோகலாம்னு யோசிச்சேன். அதனால் சைடு பை சைடு நான் புரொடக்ட் டிசைன் கோர்ஸ் எல்லாம் கத்துக்கிட்டே வந்தேன்.

இந்தியாவுல பிஏ தொழில்முறை கல்வி கிடையாது. அதனால், பிஏ படிச்சவங்க மாஸ்டர்ஸ்ல தொழில்முறை கல்வியை பண்ண முடியாது. பிஏ-வுக்குப் பிறகு எம்ஏ-வோ அல்லது எம்எஸ்சி சைக்காலஜியோ பண்ணலாம். அவ்வளவுதான். தொழில்நுட்பமாகப் போகமுடியாது.  அதனால், அமெரிக்காவைத் தேர்ந்தெடுத்தேன். 

ஆனாலும், அங்கேயும் எனக்கு சந்தேகங்கள் இருந்தது. கரஸ்பாண்டன்ட் கோர்ஸ்ல படிக்கிறதால நம்ம டிகிரி அங்க மதிப்புள்ளதாக இருக்குமா, சீட் கிடைக்குமானு யோசிச்சேன். காரணம், நான்காண்டு டிகிரிக்குத்தான் அமெரிக்க பல்கலைக்கழகங்கள்லயும் எளிதாக சீட் கிடைக்கும். அதனால, இதற்கு மாற்று என்னனு பார்த்தேன். அப்பதான் ஆன்லைன்ல சில தகவல்கள் படிச்சேன்.

அதாவது கனடா, யுஎஸ் உள்ளிட்ட வளர்ந்த நாடுகளுக்கு, வளர்ந்து வரும் நாடுகள்ல இருந்து மேல்படிப்புக்காகப் போகிறவர்களின் சான்றிதழ்களை இவங்க மதிப்பாய்வு செய்து கொடுப்பாங்க. இதுல ஒவ்வொரு கோர்ஸுக்கும் ஒரு கிரெடிட் இருக்கும். 

அதை இந்திய விதிமுறையிலிருந்து யுஎஸ் விதிமுறைக்கு மாற்றுவாங்க. நான் இந்திராகாந்தி திறந்தநிலைப் பல்கலைக்கழகத்தின் விதிமுறை, நாக் கமிட்டி அங்கீகாரம் உள்ளிட்ட பிரதிகளை எல்லாம் அனுப்பினேன். அவங்க சரிபார்த்துட்டு மூன்றாண்டு டிகிரி அமெரிக்காவின் நான்காண்டு டிகிரிக்கு சமம்தான்னு பதில் தந்தாங்க.

அதுமட்டுமில்லாமல் அவங்க யுஜி மற்றும் பிஜி முடிச்சிட்டு இக்னோவில் தொழில்நுட்ப கோர்ஸும் பண்ணிட்டுதான் போவாங்க. ஆனா, இக்னோவுல இருக்கிற காமர்ஸ் கோர்ஸ் அல்லது ஹூமானிட்டிஸ் சம்பந்தப்பட்ட கோர்ஸ் முடிச்சிட்டு இதுவரை யாரும் யு.எஸ் போனதாகத் தெரியல. 

அதிலும், மூன்றாண்டு டிகிரி முடிச்சிட்டு ஃப்ரஷ்ஷராக இந்தமுறையில் போறது அநேகமாக நான்தான் முதல்னு நினைக்கிறேன்...’’ என்கிறவருக்கு இப்போது அமெரிக்காவின் பால்டிமோர் கவுன்டியில் உள்ள யுனிவர்சிட்டி ஆஃப் மேரிலேண்டில் எம்.எஸ் படிக்க இடம் கிடைத்திருக்கிறது.