இயக்குநர், ரைட்டர், குணசித்திர நடிகர், வில்லன் என பன்முகமாக பளபளப்பவர் பொன்வண்ணன். ‘அன்னை வயல்’ படத்தின் மூலம் இயக்குநரானவர்.

விருகம்பாக்கத்தில் உள்ள அவரது வீட்டிற்கு சென்றால், அறை முழுவதும் வண்ணங்களும், தூரிகைகளும், புத்தகங்களும், உலகப்பட டிவிடி கலெக்‌ஷன்களும் பரந்து விரிந்து புன்னகைக்கின்றன. பக்கவாட்டில் டிராயிங் ஸ்டாண்ட்டில் பொன்வண்ணனின் கைவண்ணத்திற்காக முற்றுபெற காத்திருக்கிறதுஒரு மாடர்ன் ஆர்ட்.

‘‘ஈரோடு பக்கம் மொடக்குறிச்சிதான் எங்க ஊர். எங்க வீடு, பக்கத்து வீடுனு எல்லா இடங்கள்லேயும் கிறுக்க ஆரம்பிச்சிருக்கேன். என் முதல் ஓவியம் எனக்கு நல்லா ஞாபகத்துல இருக்கு. அப்ப நான் அஞ்சாங் கிளாஸ் படிச்சிட்டிருந்தேன். கிளாஸ்ல வாத்தியார் எல்லாரையும் வரையச் சொன்னார். நான் மடமடனு ஒரு ஜல்லிக்கட்டு காளையை வரைஞ்சேன். அதைப் பார்த்துட்டு வாத்தியார், என்னைத் தட்டிக் கொடுத்து சாக்லெட் பரிசளிச்சார்.

‘‘அந்த டைம்ல எதிர்பாராமல் சென்னை வரவேண்டிய சூழல். மதர்லாண்ட் பிக்சர்ஸ் பெரிய அளவுல கொடிகட்டிப் பறந்த நேரம் அது. கோவைத்தம்பி சார் ஹிட் படங்களா தயாரிச்சிட்டிருந்தார்.

அவரை யதார்த்தமா சந்திக்கற வாய்ப்பு அமைஞ்சது. என் கையெழுத்து பத்திரிகையை பார்த்தவர், ‘சினிமாவில் சேர்ந்துடறீயா’னு கேட்டார். அந்த காலகட்டத்தில் சென்னை மவுன்ட் ரோட்டுல பெரியப் பெரிய பேனர்ல சினிமா பட விளம்பரங்கள், பீடி விளம்பர பேனர்கள்னு ஓவியங்கள் கோலோச்சும். நான் பிரமிச்சிருக்கேன். அதுவும் கவர்னர் பீடி விளம்பரம் எனாமல்ல வரைஞ்சிருப்பாங்க. ஜே.பி.கிருஷ்ணா ஆர்ட்ஸ் அவ்ளோ அட்ராக்ட் பண்ணும்.

மதர்லாண்ட் பிக்சர்ஸின் பேனர் ஆர்ட்டிஸ்டான ஆர்ட்லாண்ட்டில் என்னை சேர்த்துவிட்டார்.

ஆனா, அங்க போனதும்தான் தெரிஞ்சது, நாற்பது வருடமா ஆளுமையோடு இருந்த பேனர் துறை அழிவின் விழிம்பில் இருக்குனு. ‘இந்த டைம்ல இந்த துறைக்கு வந்திருக்கேயப்பா’னு அங்குள்ளவங்க என்னை பாத்து பரிதாபப்பட்டாங்க. ஒரு வருஷத்துல சினிமாவில் ஆர்ட் ஒர்க்கிற்கான மவுசு குறைஞ்சு, அது அரசியல் கட்சிக்கான கட் அவுட்கள் வரையற துறையா மாறிச்சு.

‘‘ஒரு கட்டத்துல ஓவியமும் இல்லாமல், இயக்கமும் இல்லாமல் ஒரு தயாரிப்பு நிர்வாகியா அஞ்சு படத்துக்கு வேலை பார்த்துக்கிட்டிருந்தேன். ‘நம்ம டிராவல் இப்படி ஆகிப்போச்சே’னு ஒருநாள் ஃபீல் ஆச்சு. இங்கிருந்தா, நான் அசிஸ்டென்ட்டா ஆகவே முடியாதுனு நினைச்சேன்.