இர்ரா நம்ம நாயகனோட இயற்பெயர் இல்லீங்க. இர்ராவுக்கு அவங்க அம்மா வச்சதென்னமோ அழகான பேருதான் - இருதயராஜ். ஆனா, ஏன் அப்படி நீட்டி முழக்கணும்னு கூட இருக்குற நண்பர்கள்லாம் தீர்மானிச்சதால இர்ராவா சுருங்கிப் போச்சு பேரு. இர்ராவுக்கு சின்ன வயசுலேருந்தே படிப்பு தலைல ஏறலை.

ஔவையாரை ‘உளவையார்’ன்னு வாசிச்சதுலேருந்து தமிழன்னை அவனோடு ஐக்கியப்பட மறுத்து விட்டாள். தமிழில் இருக்கும் ல,ள,ழ வை எல்லாம் ஒட்டுமொத்தமாக ஒரே லகரத்துக்குள் அடைக்க முயன்ற அவனது தமிழ் சீர்திருத்த முயற்சிகள் எந்த ஆசிரியருக்கும் பிடித்ததாகத் தெரியவில்லை.

‘இனிமே எங்கயாவது கிணத்துல குதிச்சன்னா உன்னை மேல தூக்க கயிறு போட மாட்டேம்ல. உன் தலைல கல்லைத்தான் போடுவேன் பாத்துக்க. கோட்டிக்கார மூதி! சந்தைல வந்து யாவாரம் பாத்து நாலு காசு பாக்க துப்பில்ல. வெளயாட்டு கேக்குதாக்கும்’ என்று வாழ்த்தி விட்டுப் போனார் இர்ராவின் அப்பா. 

ஆனால், அவர் சொல்வது போல மோசமெல்லாம் இல்லை இர்ரா. சந்தையில் புயலாக இருப்பான். வெங்காயம், கத்திரிக்காய் எல்லாம் கூறுகட்டி வைத்து ஒருபக்கமென்றால் மறுபக்கம் மொத்தமாகவும் கணக்கு போடுவான். ‘150 கிராம் கத்தரிக்கா, 150 கிராம் கிழங்கு, 50 கிராம் பச்சமொளகா’ என்று கலந்து கட்டி கணக்கு சொன்னாலும் நொடிக்குள் எவ்வளவு என்பதைச் சொல்வதில் பெரும் சாமர்த்தியக்காரன்.

இர்ராவுக்கு சந்தைக்குப் போவதிலோ வியாபாரம் பார்ப்பதிலோ கொஞ்சமும் வருத்தமில்லை. ஆனால், எங்கேயாவது  கபடி டோர்ணமெண்டில் ஆடப் போகிறோம் என்றால் இர்ராவுக்கு இருப்புக் கொள்ளாது. சந்தை முடிந்தால் இர்ரா நேரே ஏதாவது ஒரு கையேந்தி பவனில் போய் 8 பரோட்டாவும், ஒரு வாளி சால்னாவும், ரெண்டு முட்டை பொரியலும் போடுவான்.

செல்வராஜ்தான் அணித்தலைவன். ஜெயபால், பாண்டி, பால்சிங், கந்தன் அப்படின்னு மீதி கொஞ்சம் பேரும் வந்து சேர்ந்ததும் முதல் வேலையாக, ‘‘லே! இர்ரா, எழுந்திருலே!’’ என்று இர்ராவை அடாவடியாக எழுப்பினார்கள்.

கூட நின்ற பால்சிங் ‘‘வேண்டாம் செல்ராசு, எழுப்பாண்டாம். தூங்கட்டு’’ என்றான். பாண்டி ஆமோதித்தான். பாண்டி இப்படிச் சொல்வதை மட்டும் வைத்து அது இர்ராசின் மேலுள்ள அதீத பாசமென்றோ பரிதாபமென்றோ நீங்கள் நினைத்தால் உங்கள் மேல்தான் நான் பரிதாப்பட வேண்டியிருக்கும்.

‘‘சரிலே மூதி.ரொம்பத்தான் கோவப்படுதே. நாளைக்கு இட்டமொழில மேட்ச் இருக்கு. பாண்டியும் பால்சிங்கும் மதுரா கோட்ஸ் செலக்‌ஷனுக்குப் போறானுவல்லா. அதான் நாளைக்கு நீ வெளயாடுதியா?’’ கேட்டு முடிப்பதற்குள் துள்ளி எழுந்தான் இர்ரா. எழுந்த வேகத்திலேயே பட்டாசு போல வாயு வெளியேறியது. 

காற்று உடனே கலவரப்பட்டு போனது.

அன்று சந்தையிலும் இர்ரா ரொம்ப உற்சாகமாக இருந்தான். சந்தைக்கு வந்திருந்த கோகிலாவிடம், தான் கபடி விளையாடப் போகும் பெருமையைப் பறைசாற்றினான். கொசுறு கேட்டால் நாயை அவிழ்த்து விடும் தயாள குணம் கொண்ட இர்ரா அன்று மட்டும் அபரிமிதமான பெருந்தன்மையுடன் நடந்து கொண்டான்.

இட்டமொழியில் டியூப் லைட் கட்டி மைதானமும் இர்ரா குழுவும் தயாராக இருந்தது. இர்ரா முதன்முறையாக டோர்ணமெண்ட் ஆடும் பதற்றத்தில் இருந்தான். மற்றவர்களெல்லாம் அமைதியாக இருக்க இவன் மட்டும் உடம்பை வளைத்து வளைத்து நடனமாடிக்கொண்டிருந்தான் - கபடி ஆடிப் பார்க்கிறானாம்.

ஆனால், போட்டி துவங்க வழியிருப்பதாகத் தெரியவில்லை. பத்தரை மணியாகியும் அந்தப் பகுதியிலேயே முக்கியமான எதிரணி வராததால் மேரியன்ஸே வெற்றி பெற்றதாக அறிவிக்க விழாக்குழு தயாரானதில் எல்லாரும் மகிழ்ச்சியடைந்தார்கள் - இர்ராவைத்தவிர. 

‘‘வெளயாடாம ஜெயிச்சா என்னடே அர்த்தம்? வெள்யாண்டுதானே ஜெயிக்கணும்?” என்று முணுமுணுத்ததை எவரும் சட்டை செய்யவில்லைஆனால், அதிகாரபூர்வமாக அறிவிக்க வேண்டுமென்றால் மேரியன்ஸ் கபடிக்குழு களத்தில் இறங்கி ஒருவர் சும்மாவாவது பாடிக்கொண்டு போய் கட்டாயக் கோட்டைத் தாண்டி வர வேண்டும்.

ஏற்கெனவே இம்மாதிரி புனைவு ஆட்டம் பழகியிருந்ததால் எதிராளிகளை மனக்கண்ணில் நினைத்துக் கொண்டு உள்புகுந்தும் வெளிவந்தும் காலால் உதைத்தும் இர்ரா தனிஆவர்த்தனம் நடத்தியதை அவனைத் தவிர யாரும் ரசித்ததாகத் தெரியவில்லை.

நடுவர் விசில் அடித்து முடித்தும் இர்ராவின் காத்திரமான ஆட்டம் கூடியிருந்தவர்களைக் குதூகலிக்க வைத்தது. அணியினர் ‘எலே போதும் வந்து தொலை’ என்று சொல்லியும் ஒரு தவம் போல ஆடிக் கொண்டிருந்த இர்ராவின் காதில் அது சுத்தமாக விழவில்லை.

‘‘எலே மானத்தை வாங்காதல!’’ சொல்லிக்கொண்டே செல்வராஜ் போய் இர்ராவைக் கட்டுப்படுத்த முயன்றும் முடியாமல், ஒரு முழுமையான போட்டியில் ஆடியதைப் போல வியர்த்துக் குளித்திருந்த இர்ராவை நிலைக்குக் கொண்டு வர மேரியன்ஸின் மீதமுள்ளவர்கள் எல்லாம் சேர்ந்து பெரும்பாடு பட்டே கட்டுப்படுத்த முடிந்தது. 

அணியில் மற்றவர்கள் கோபத்தில் முகம் சிவந்தாலும், தான் ஆடிய முதல் ஆட்டத்திலேயே வெற்றியை அணிக்குப் பெற்றுத் தந்த பெருமிதம் இர்ராவுக்கு.சுழற் காற்றாக சுழன்றாடிய அந்த ஆட்டம்தான் இர்ராவின் கடைசி ஆட்டமாகிப் போனது கபடிக்கு நிகழ்ந்த காலக்கொடுமை!.