சிறுகதை - இரவுகள்

“என்னலேய் காரக்கோழி... ‘காவோ’ கொண்டு வரப் போன பயலுவோ வருவானுவளா மாட்டானுவளா?’’ திண்ணையில் சாய்ந்து கொண்டு மிகராஜ் லெப்பை கேட்டார்.
‘‘போயிருக்கானுவ லெப்பை. சீக்கிரம் வந்துடுவானுங்க’’ன்னு நான் சொன்னாலும் அவனுங்க எவனும் வரமாட்டானுங்கன்னு எனக்கு நல்லாவே தெரியும்.

தராவீஹ் தொழுகை முடிஞ்சதும் தொழுது விட்டு வந்தவர்களுக்கு தேத்தண்ணியும், முறுக்கு அல்லது ஹம்சா கடை பக்கோடா என ஏதாவது கொறிப்பதற்குக் கிடைக்கும். வடக்குப் பள்ளிவாசல் தெருவில் உள்ள வீடுகளில் இருந்து முறை வைத்து தேத்தண்ணியும், அவரவர் வசதிக்கேற்ப வேறேதேனும் தின்பண்டமும் தொழுகை முடித்து வரும் ஆண்களுக்காக அனுப்பி வைப்பது வழக்கம். இப்படி முறை வைத்து 30 நோன்பு நாட்களிலும் தராவீஹ் தொழுகை முடிந்ததும் தொழுது விட்டு வருபவர்கள் தேத்தண்ணீர் குடித்தபடியே ஊர்க்கதைகளைப் பேசிச் சிரித்து விட்டு வீடு செல்வது வழக்கம்.

தராவீஹ் தொழுது முடிந்ததும், ‘வித்ரு’ தொழ ஆரம்பிக்கும்போது ஆனாசேனா, இம்மி, ஜாங்கி, ஆரி, அம்மி உள்ளிட்ட இளம் பட்டாளங்கள் எல்லாம் கிளம்பி விடுவார்கள் தேத்தண்ணி வாங்கி வர.தொழுகைக்காக வீட்டை விட்டு ஏழு மணிக்கே பெரிய மனிதர்கள் மாதிரி கிளம்பி விட்டாலும் கடைத்தெருவுக்குப் போய் நோன்பு பிடித்ததற்காகப் பெரியவர்கள் தந்த சில்லறையில் கல்கோனா வாங்கி வாயில் ஒதுக்கிக் கொண்டு அல்லது அம்புடுதக்கா கடையில் குச்சிஐஸ் வாங்கித் தின்றுகொண்டு மெதுவாகத்தான் பள்ளிவாசல் பக்கம் வருவது வழக்கம்.
வந்ததும் ஜாங்கியை (ஜஹாங்கீர்) ‘‘போய் பார்த்துட்டு வா என்ன ‘சூரா’ ஓதுறாங்கன்னு...’’ என்று அனுப்பி வைப்பேன்.

‘‘இப்பத்தான் நாலாவது ‘ரக்-அத்’ நடக்குது காக்கா. நம்ம இன்னம் கொஞ்சம் சுத்திட்டு வரலாம்...’’ என்றோ, ‘‘இதா ஜாஹ நருல்லாஹி ஓதுறாங்க. சீக்கிரம் வாங்க...’’ என்றோ தொழுகை எந்தத் தருணத்தில் இருக்கிறது என்று சரியாகக் கணித்துச் சொல்வதில் ஜாங்கி கில்லாடி.தொழுகை கிட்டத்தட்ட முடியப் போகிறது எனும்போது படை போல உள்ளே நுழைந்து ரொம்ப நல்ல பிள்ளைகளாய் தொழ ஆரம்பித்து விடுவோம். இவனுங்க எப்பவந்து தொழ ஆரம்பிச்சானுக என்பது யாருக்கும் தெரியாது.

இது ஒருமாதிரி என்றால் சமயங்களில் தொழுகை ஆரம்பிக்கும்போதே போய் நின்று விடுவதுமுண்டு. அன்றைக்கு தொழுகையில் பெரியவர்கள் எல்லாம் ‘சுஜ்து’க்குப் போகும்போது நாங்கள் மட்டும் வெளியில் வந்து விடுவோம். இதுவுமில்லாமல் சிரிப்பும் கும்மாளமுமாகவும் இருக்கும். மிகராஜ் லெப்பைக்குக் கோபம் வந்துவிடும். என்றாலும் ‘சின்னப்புள்ளைங்கதானே’ என்று விட்டு விடுவார். ஆனால், இந்த ரஹ்மானியா ஹோட்டல்காரனுக்குத்தான் சும்மா இருக்கத் தெரியாது.

‘‘ரமலானில் அல்லாஹுத்தாலா செய்த்தானை எல்லாம் கெட்டிப்போடுறதா சொல்லுறான். வடக்குத் தெரு பள்ளிவாசல்ல மட்டும் எதுக்கு அவுத்து வுட்டுருக்கான்னு தெரியல. இந்தப்பாருங்களே, ஒழுங்கா தொழுவுறதா இருந்தா பள்ளிவாசலுக்கு வாங்கோ. இல்லேன்னா பேசாம தெருவுல போயி வெளயாடுங்கோ. இங்க வந்து சத்தம் போட்டா பிச்சுப்போடுவேன்...’’ என்று சத்தம் போட்டான்.

இவன் அப்பன் வூட்டுப் பள்ளிவாசலா இது? வடக்குத் தெருக்காரங்களே பேசாம இருக்கும்போது வெளியூர்க்காரன் இவன் எங்களை எப்படி சத்தம் போடலாம்? நல்லபிள்ளையாக அன்று தொழுதுவிட்டு வந்தாலும் எனக்குள் கெட்ட கோபம் வந்து விட்டது.‘‘எலேய், நாளைக்கு ஒருத்தனும் பள்ளிக்கு தொழ வரக்கூடாது. வந்தா தொலைச்சு போடுவேன்...’’ என்றேன்.
‘‘ஐயோ, பள்ளிக்கு போவலேன்னு தெரிஞ்சா உம்மம்மா கொன்னு போடுவா...’’ என்றான் நியாஸ்.