குண்டுச் சட்டியில் குதிரை மட்டுமல்ல... யானையைக்கூட ஓட்டிவிடுவார்கள் நம் தமிழ் எழுத்தாளர்கள். ஆனால், எங்கேயோ இருக்கும் பீகார் கிராமத்துக்கு வேலைக்குப் போன சுரேஷ்பாபு அந்த மக்கள் பட்ட அல்லல்களை பினாத்தல் சுரேஷ் என்ற புனைபெயரில் ‘கரும்புனல்’ எனும் ஒரு நாவலாக்கியதன் மூலம் இன்று தேடப்படும் ஒரு இலக்கியவாதியாக மிளிர்கிறார்.

பீகாரின் ஒரு பிரதேசத்தில் சாஹஸ் எனும் ஒரு நிலக்கரிச் சுரங்கம் இருக்கிறது. இந்த சாஹஸ் சுரங்கத்துக்கு அருகாமையில் உச்சிடி எனும் ஒரு சிறு மலைக்கிராமம். அங்கே வசிப்பது பெரும்பாலும் மலைவாசிகள் அல்லது பழங்குடிகள். அந்த உச்சிடி கிராமத்தின் நிலத்துக்கு அடியிலும் நிலக்கரி இருக்கிறது என்று உறுதியாகிறது.

இந்தியாவில் நிலக்கரிகளை தோண்டி எடுக்கும் உரிமை கோல் இந்தியா எனும் அரசு சார்பான நிறுவனத்திடம் இருக்கிறது. உச்சிடியிலும் கோல் இந்தியா ஒரு கண் வைக்கிறது. இதை ஒட்டி ஒரு வக்கீலையும் உச்சிடிக்கு அனுப்பி வைக்கிறது. மக்கள் வசிக்கும் உச்சிடியை எப்படி அரசு கையகப்படுத்துவது எனும் திட்டத்துக்காக சந்திரசேகர் எனும் வக்கீல் அந்தக் கிராமத்துக்குச் செல்கிறார்.

‘‘உண்மையில் ஒரு கிராமத்தினரை அப்புறப்படுத்த வேண்டும் என்றால் மூன்று விஷயங்களைச் சொல்லி அவர்களை அப்புறப்படுத்தப் பார்ப்பார்கள். ஒன்று பணம். இரண்டாவது மாற்று நிலம். மூன்றாவதாக குடும்பத்தில் ஒருவருக்கு வேலை. இந்த மூன்றில் இரண்டையாவது செய்யவேண்டும்.

 அதுமாதிரி இந்த மக்களுக்கு மாற்று நிலம் கொடுத்தார்கள். ஆனால், என்ன துரதிர்ஷ்டம் என்றால் அந்த நிலம் வெறும் கட்டாந்தரையாக இருந்தது. சிறிய அளவிலாவது கஷ்டப்பட்டு வாழ்ந்த இந்த உச்சிடி கிராமத்தினருக்கு கடைசியில் கிடைத்தது ஒன்றுக்கும் உதவாத பாழ்பட்ட நிலம்தான்...’’ என்று சொல்லும் சுரேஷ்குமார், இப்பொழுது துபாயில் வசித்தபடி அறிவியல் புனைகதை ஒன்றையும், கல்வி தொடர்பான நாவல் ஒன்றையும் எழுதி வருகிறார்.