லண்டனில் இரண்டு வருட டிரெய்னிங் முடித்துவரும் மகள் பிரியங்காவுக்கு, இதை விடவும் ஓர் உயரிய சம்பந்தம் பார்த்துவிட முடியாது. ஒரே பையன். 

சிட்டியில் பிஸினஸ் ஏரியாவில் விரல் விட்டு எண்ணினால் வந்து விழுந்து விடுகிற ஒரு பெயர் ஹரீஸ்.நண்பன் மூலம் விசயங்கள் அறிந்து, பிரியங்காவின் புகைப்படங்கள் பார்த்ததும் பிடித்துப்போய், யோசனைக்கு இடம் கொடுக்காமல் நேரடியாக வந்துவிட்டார்கள். மகளின் திருமணமும் முடிந்து விட்டால் தந்தையாய் பணி ஓய்வு பெறலாம். 

கிளம்பத் தயாராகிய அவர்களை முகம் நிறைந்த புன்னகையுடன் வாசல் வரை வந்து வழியனுப்பி வைத்துவிட்டு வீட்டுக்குள் வந்தவர் நேரே மனைவியின் புகைப்படம் முன் வந்து நின்றார்.

இருவரும் அமைதி காத்தார்கள். வேறு உலகிற்கு வந்தது போல் உணர்வு. இரண்டு வருடங்களாக உறங்கிய நேரம் போக, அனைத்து நிமிடங்களிலும், பார்த்துப் பேசிப் பழகிய தருணங்கள் இருவர் நினைவிலும் அலை மோதியது.‘‘தென்... வாட்ஸ் நெக்ஸ்ட்?” கைலாஷ் அமைதியைக் கலைத்தான். சென்னை காபி ஹவுஸில் இரண்டு காபி வாங்கி ஒன்றை அவளிடம் கொடுத்தான். 

போனை ஆன் செய்தாள். அரவிந்த் லைனில் வந்தார்.‘‘அப்பா...’’“ஃப்ளைட் டிலேயாடா?” ஒவ்வொரு நிமிடமும் கணக்குப் போட்டு  நகர்த்திக் கொண்டிருந்ததால் அவருக்கு அப்படி ஒரு உணர்வு மேலோங்கியிருந்தது.

‘‘இல்லேப்பா... ஆன் தி வே. இன்னும் ஃபார்ட்டிஃபைவ் மினிட்ஸ்ல ரீச் ஆயிருவேன்...”திருப்தியானார்.லண்டன் போனதிலிருந்து ஒரு நாளைக்கு இரண்டு முறை போனில் பேசுவதோடு சரி. பின்னர் பணி இடத்திலும் வெளியிலும் கைலாஷுடன் நேரம் கழித்ததில் அப்பா பற்றி அதிகம் நினைத்துக்கொண்டே இருக்க முடியவில்லை.

நியாயமாய் நினைத்தபடியே இருந்திருக்க வேண்டும். மனித இயல்பு அதுதானே. சூழ்நிலைகளைப் பொறுத்தே அனைத்தும் அமைந்துபோகும். ஆனால், இப்பொழுது அது தவறோ என்று அவள் மனதிற்குப் பட்டது.கார் வீட்டை நெருங்க நெருங்க அப்பாவைப் பார்க்கப் போகிற ஆர்வம் தொற்றிக்கொண்டது. லண்டன் மறந்தது. கைலாஷ் கூட நினைவில் ஓரமானான்.

பிரியங்காவும் அப்படியே உருகினாள். ‘‘அப்பா...’’ இதயத்திலிருந்து குரல் கொடுத்தாள்.லக்கேஜ்களை அவரே எடுத்து நடந்தார்.வீடு நுழைந்ததும் மகளை ஷோபாவில் உட்கார வைத்து முழுமையாய் ஒரு முறை பாசமாய் பார்த்தார். 

‘‘நல்லா இருக்கியாப்பா?” முகம் பார்த்து, தலை வருடி கேட்டார். இரண்டு வருடங்களாக நேரடியாக பார்த்திராத ஏக்கம் அந்தக் கேள்வியிலிருந்தது.‘‘நல்லா இருக்கேம்ப்பா...”அந்த சூழ்நிலைக்குள் தன்னை ஆட்படுத்திக்கொண்டாள்.

படித்து முடித்தால் போதும், வேலைக்குப் போகவேண்டிய அவசியம் இல்லவே இல்லை என்று அரவிந்த்  வேண்டுகோள் வைத்திருந்தார். ஆனால், படித்ததை பயனுள்ளதாக்கிக் கொள்ளவேண்டும் என்கிற அவளது கொள்கையை மறுக்கவில்லை.ஆசை அவருடையதாக இருக்கலாம். ஆனால், எப்பொழுதுமே ஏற்றுக்கொள்ளப்படுகிற சாய்ஸ் பிரியங்காவுடையதாகத்தான் இருக்கும்.

‘‘காலையில அவுங்களோட பேசிடறேன்...’’ என்றபடி அவர் அறைக்குள் சென்றார். டிவியை ஆஃப் செய்து அவளும் அறைக்குள் சென்றாள். படுக்கவில்லை. படுக்கையில் சாய்ந்து அமர்ந்தாள்.

“நான் சொன்னாலே கேட்பாரு...” “தென்? வாட் ஈஸ் தி ப்ராப்ளம்..?”“என்னவோ அவர் பேச்சை மறுக்கற மனசு வரல...”“புல்ஷிட். ஏம் ஐ மேட்? என்னை வெறுக்கற மனசு வந்துருச்சா? ராமாயண காலத்துலயா இருக்கே அப்பா பேச்சை மீறாம இருக்க?” கொதித்தான்.“நம்ம விஷயத்துல நான் கொஞ்சம் அவசரப்பட்டுட்டேன். 

ரெண்டு வருஷம் அவரை விட்டு விலகி நின்னதும் எனக்குன்னு ஒரு உறவு தேடுனது தப்பு. நான் பிறந்த ஒரு மாசத்துல அப்பாகிட்ட ஒப்படைச்சுட்டு இறந்துபோனாங்க அம்மா. இந்த இருபத்திரண்டு வருஷமும் அவருக்குன்னு எந்த துணையும் தேடிக்காம எனக்காக மட்டுமே வாழ்ந்திருக்காரு.